Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Β' Εφραίμ ο Σύρος)

"Μίσησε φορέματα μαλακά,
μίσησε βαψίματα όμορφα,
μίσησε ομορφιά
και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα,
κιθάρες και αυλούς,
τους κρότους των χορών
και τις άτακτες φωνές.
Δεν γνωρίζεις, άθλιε,
πως όλα τούτα
σπορά του διαβόλου είναι;
Ποια γραφή επαινεί τους αυλίζοντες,
τους κιθαρίζοντες,
τους χορεύοντες
και τους αγαπώντες τον κόσμον
κι όλα του κόσμου;"

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Α' Η άποψη του μπλόγκερ Χάρη)

(από το ιστολόγιο http://harishome.blogspot.com)
Σπατάλησα πάλι τις ώρες μου σε βίους αγίων.
Τόση αηδία μαζεμένη νιώθεις μονάχα στα μοναστήρια και στα «ιερά βιβλία» του Χριστιανισμού.
Τι είναι άγιος; Αυτός που μισεί την ζωή μέχρι το κόκαλο.
Η πιο ταπεινή στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας είναι η στιγμή της γέννησης του χριστιανισμού. Ούτε καν σαν μυθολογικό έργο δεν αξίζει -είναι κακόγουστο.
Ευλογημένος όμως να 'ναι. Όσα δεν μου έμαθαν δεκάδες βιβλία για την ζωή, μου το έμαθε ο χριστιανισμός.
Ό,τι είναι αντίθετο του χριστιανισμού, δοξάζει την ζωή. Όπου αγγίζει ο χριστιανισμός, βρωμοκοπάει θάνατος.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Άφρων! (χριστιανική ποίηση)

Μαζεύει τα μπακάζια του
για το μεγάλο το ταξείδι.
Το καμπανάκι χτύπησε:
οπίσθιο έμφραγμα...
του το 'παν οι γιατροί
και να προσέχει.
Γι’ αυτό κι αυτός,
φρόνιμος πάντα, συνετός,
κάνει τους υπολογισμούς του:
Κύκλοι μελέτης της Γραφής,
συμπόσια, σεμινάρια, ημερίδες,
ανάγνωση «καλών» βιβλίων,
συμμετοχή σε κατανυκτικές ακολουθίες,
διαλέξεις, εισηγήσεις, παρεμβάσεις
με θέματα ψυχοφελή...
Άμα τα στύψεις ολ’ αυτά
τι βγαίνει;
Τίποτα!
Τώρα συνειδητοποιεί
πως «το ταμείον είναι μείον»!
Με αγωνία προσπαθεί να θυμηθεί
έστω κι ένα κρεμμύδι
που στην οργή πάνω να πέταξε
στον φορτικό ζητιάνο!
Τίποτα...
Άφρων κι αυτός
μαζί μ’ αυτούς
που τον δασκάλεψαν...

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Ιερώνυμε, δώσε δείγμα γραφής!

Πρώτον: μην επιτρέψεις να μεταβληθεί η τελετή ενθρόνισής σου σε ρωμαϊκό θρίαμβο. Απέδειξε ότι δεν γοητεύεσαι απ’ τη λάμψη των αξιωμάτων και δεν διακατέχεσαι από εγωιστική έπαρση και αρρωστημένη εγωπάθεια όπως ο προκάτοχός σου.
Δεύτερον: Μην μετατρέψεις την ενθρονιστήρια ομιλία σου σε πρωθυπουργικού τύπου προγραμματικές δηλώσεις. Φρόντισε να προβάλεις τη χάρη και το μαγνητισμό της πατερικής σεμνότητας και αποστασιοποιήσου εξ αρχής απ’ τις άμετρες κοσμικές τιμές και κολακείες.
Τρίτον: Φρόντισε να αναδειχθεί στη Μητρόπολη Αττικής αρχιερέας ακατηγόρητος, ικανός να θεραπεύσει τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος. Αν επιλέξεις τη λύση του «μεταθετού» θα αποδείξεις περίτρανα την έκταση της συναλλαγής που σε ανέδειξε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Τέταρτον: Μην επιδιώξεις να τοποθετήσεις διάδοχό σου στη Μητρόπολη Θηβών κάποιο απ’ τα «πνευματικά σου παιδιά». Πέρασε, επιτέλους, το μήνυμα ότι στην εκκλησία δεν κυριαρχεί η κλικαδόρικη παρεοκρατία.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Είναι η Εκκλησία συντηρητικός θεσμός; (Α' Η άποψη του Ι. Πρετεντέρη)

«Κανείς δεν έχει ψευδαισθήσεις: η Εκκλησία είναι ένας συντηρητικός θεσμός της κοινωνίας και είναι απολύτως φυσιολογικό να εκφράζει συντηρητικές θέσεις.
Κανείς δεν περιμένει απ’ τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο να εμβαπτίζεται στα νάματα του Διαφωτισμού και στα οράματα των επαναστάσεων του 18ου αιώνα.
Για να το πω ακόμα σαφέστερα, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι είναι φυσιολογικό ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος να συντάσσεται συχνότερα με «τη Δεξιά του Κυρίου» παρά με τον Τσίπρα. Και ότι το ρεπερτόριό του θα είναι περισσότερο εθνοπατριωτικό παρά κοσμοπολίτικο».