Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Έχει αποδειχθεί ιστορικά ...

… πως η άρνηση του θεού και η καταπίεση της θρησκευτικότητας οδηγούν αναπότρεπτα στη δημιουργία υποκατάστατων!
Ο άνθρωπος ή πιστεύει στο θεό ή πιστεύει σ’ ένα είδωλο!

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Το σύνδρομο του Ιούδα!

Θα τον κάψουμε και φέτος τον Ιούδα! Μέσα σε πανηγυρισμούς και αλαλαγμούς! Όπως κάνουμε κάθε χρόνο...
Όμως, μέσα από τόση επιθετικότητα είναι αδύνατο να κρύψουμε μια αυνείδητη προσπάθεια ψυχικής εκτόνωσης! Την ώρα που καίμε το ομοίωμα του Ιούδα βρίσκουμε την ευκαιρία να ανακουφιστούμε από τις ενοχές που βασανίζουν ασυνείδητα την ύπαρξή μας! Κάνουμε αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν "εκτόνωση απ' τις ενοχικές μας απωθήσεις"...
Κάθε φορά που συγκρουόμαστε με τον εαυτό μας, αισθανόμαστε την ανάγκη να αποκαταστήσουμε την εσωτερική μας ισορροπία. Αναζητούμε τρόπους να αναπαύσουμε την ένοχη συνείδησή μας προβάλλοντας τις προσωπικές μας ευθύνες σε κάποιον άλλον (Ιούδα, αποδιοπομπαίο τράγο κλπ). Και καταστρέφοντάς τον έχουμε την ψευδαίσθηση ότι απαλλασσόμαστε απ' τις προσωπικές μας ψυχικές συγκρούσεις...
Το "σύνδρομο του Ιούδα" όμως έχει κι άλλες όψεις. Ο Γιουνγκ (Jung) αναφέρει την περίπτωση ενός συγκεκριμένου μοναχού που τον απασχολούσε έντονα το ερώτημα: "θα καταδικαστεί ο Ιούδας στην αιώνια κόλαση ή, μήπως, ο καλός και φιλάνθρωπος Θεός θα τον δικαιώσει αφού τον χρησιμοποίησε ως όργανο στο έργο της σωτηρίας μας;".
Στο σημείο αυτό ο Γιουνγκ αναρωτιέται γιατί άραγε ο μοναχός ταλαιπωρείται τόσο πολύ ψυχικά με αυτό το ερώτημα. Κι ανακαλύπτει πως ο συγκεκριμένος μοναχός είχε αποφασίσει ν' αλλάξει δογματικό χώρο, η επιλογή του αυτή του δημιουργούσε ψυχικές ενοχικές συγκρούσεις, προέβαλε τις ενοχές αυτές στην εικόνα του Ιούδα, ταυτίζονταν ψυχικά μαζί του κι έτσι, την ώρα που προσεύχονταν στο ναό για τη συγχώρηση και σωτηρία του Ιούδα, ουσιαστικά προσεύχονταν για τον ίδιο του τον εαυτό!
Θα τον κάψουμε και φέτος τον Ιούδα. Και μαζί του ίσως καεί και η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας...

Τετάρτη 16 Απριλίου 2008

Μισεί τη ζωή ο Χριστιανισμός; (Γ' Η άποψη του Νίτσε)

Ο Νίτσε κατηγόρησε τον χριστιανισμό ότι πότισε δηλητήριο τον έρωτα και τη χαρά με αποτέλεσμα ο έρωτας να μην πεθάνει μεν αλλά να εκφυλιστεί σε αμάρτημα. Ότι στη χριστιανική αρετή επικράτησαν πλατωνικές και πλωτινικές τάσεις εναντίον του σώματος, περιφρόνησης της χαράς και αδυναμίας να πούμε «ναι» στη ζωή και στις απαιτήσεις της … Αποκάλεσε, μάλιστα, τον χριστιανισμό «βαμπιρισμό» καθώς πίστευε ότι ρουφά το αίμα και τη δύναμη της ζωής και κάνει τον άνθρωπο αναιμικό και καχεκτικό!
Μια άλλη μομφή του Νίτσε κατά του χριστιανικού ήθους είναι ότι αυτό αποτελεί «ήθος δούλων» που πηγάζει απ’ τη μνησικακία των αδυνάμων! Η αγάπη, η συμπόνια, η συγγνώμη, η αλληλεγγύη είναι «αρετές των αδυνάμων», δηλαδή αυτών που δεν έχουν τη δύναμη να θέτουν τον εαυτό τους ως σκοπό ή να θέτουν από μόνοι τους σκοπούς!
(προσεχώς: μισεί ο χριστιανισμός το ανθρώπινο σώμα;)

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Οι ... "συμπαραστάτριες" των αρχιερέων μας!

Ο πρώην μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων κατηγορήθηκε απ’ τον τοπικό τύπο της περιφέρειάς του ότι συζεί με συγκεκριμένη γυναίκα η οποία και έκανε κουμάντο στα οικονομικά και διοικητικά ζητήματα της μητροπόλεως!
Απολογούμενος, συνέταξε μια αναφορά άκρως αποκαλυπτική για τα εκκλησιαστικά μας πράγματα:
«… Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας είχε την κυρίαν Πιπίδου … Ένας άλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο Παρθένιος, είχε την κυρίαν Χαρίκλειαν … Ο Αρχιεπίσκοπος και συμβασιλεύς Δαμασκηνός είχε την κυρίαν Τασίαν… Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος είχε δυο γυναίκας μετ’ αυτού, εκ των οποίων, μετά τον θάνατόν του, η μία επήγε κοντά εις τον Σάμου Ειρηναίον… Ο Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος είχε μίαν όχι μόνον συμπαραστάτιδα αλλά και μασέρ δια τα αρθριτικά του … Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ είχε την κυρίαν Φρόσω, ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος την κυρίαν Σαρίαν, ο Σιδηροκάστρου Βασίλειος την Κρυστάλλω, ο Φθιώτιδος Δαμασκηνός την Χαριτίνη …»!
Κατά τ’ άλλα … εμείς είμαστε οι «πόρνοι»!

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Παίρνουμε μια απόφαση;

… να μην υπερβούμε ποτέ
το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης
που απαιτείται
για στέγαση, ψυχαγωγία και διατροφή!
Οτιδήποτε ξοδεύουμε πέραν αυτού
το στερούμε από κάποιον άλλον
που το έχει ανάγκη!
Όσο υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος
που πεινά,
οι υπερβολικές χαρές και απολαύσεις
συνιστούν κλοπή …