Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Οι αφεντάδες ...

Να βρούμε ψάχνουμε κάποιον Χριστό
μια Βηθλεέμ, εν άστρο φωτεινό
κάποιον να μοιάζει οδηγητής, έναν Θεό
και λίγους μάρτυρες για κάποιον διωγμό!
Δυο τρία θαύματα, πεντ' έξι μαθητάδες
έναν Ιούδα και μια Μαγδαληνή
κι εμείς οι έξυπνοι, του κόσμου οι αφεντάδες
ας παραστήσουμε πως είμαστε φτωχοί.
Τελώνη έχουμε, μας λείπει ο Φαρισαίος
μύριοι Πιλάτοι, μα δεν έχουμε φωνιά!
Τριάντα τάληρα για κάποιο Ναζωραίο
κι έναν που δέχεται να υποδυθεί το Βαραβά.
Φρούδες ελπίδες να σκορπίσουμε στον όχλο
πως κάπου θά βρει τη Γεσθημανή
κι έτσι θαυμάσια ας πορεύουμε τον κόσμο
με της θρησκείας μας ετούτη την αρχή...

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Φύση θεολογική ...

Ικετευτικά με παρακαλούσε
Γιώργο να τον ονομάζω στο εξής
κι όχι άλλο Αγκίμ.
Αγκίμης, λέει, πάει, πέθανε
στης Αλβανίας τις άνυδρες οροσειρές.
Τώρα εδώ
για πάντα Γιώργος έγινε.
Εγώ, για λόγους όποιους,
επέμενα στο αντίθετο, και τού 'λεγα:
δεν πειράζει, άστο το Γιώργος
καλά είναι και Αγκίμ.
Εκείνος, πάλι, φοβισμένος
όλο με σταύρωνε και μου ζητούσε
Γιώργο να τον φωνάζω.
Οπότε, για να εξηγηθώ
στη μόνη γλώσσα που θα καταλάβαινε του λέω:
εγώ σε λέω Αγκίμ
γιατί ο Θεός έτσι το θέλησε.
Ήταν απόγευμα κι ο ήλιος έγερνε
μονάχοι μας είχαμε βρεθεί
χωρίς κανέναν μάρτυρα
σ’ ένα άγριο χωράφι
κι η φύση στεκόταν ανάμεσά μας τελετουργική.
Αχ, για μια ακόμη φορά
η φύση ήταν ατέλειωτα ωραία...
εννοώ ότι η φύση ήταν μια φύση θεολογική....

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Ο σύγχρονος αθεϊσμός ...

... περισσότερο καταφέρεται πλέον κατά των θρησκειών παρά ασχολείται με την ύπαρξη ή όχι του Θεού!
Ο Γάλλος αθεϊστής Μισέλ Ονφρέ ομολογεί πως ο Θεός δεν μπορεί να πεθάνει αφού οι άνθρωποι τον αναζητούν διαρκώς! Οι θρησκείες, όμως, καλό θα ήταν να εξαφανιστούν γιατί η ουσία τους δεν είναι η αγάπη αλλά το μίσος και η στήριξη των ισχυρών …

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Παρθένος ... Αθηνά!

Όταν η ζάλη της πρώτης μέθης πέρασε
απ’ το βαρύ κρασί του Ναζωραίου
στον γελαστό ξαναγυρίσαμε Διόνυσο
τον εκλαμπρότατο Απόλλωνα
και στο τραγούδι το γλυκό των Πιερίδων.
Βλέπεις, εμείς οι Έλληνες, από σταυρούς,
ουράνιες γεννήσεις και μέθες νηφάλιες
δεν πολυχαμπαριάζαμε....
Οι Θεοί μας από σάρκα ήτανε,
ωραίοι και μπερμπάντηδες
κατ’ εικόνα και ομοίωσή μας.
Και παρά το φθόνο τον κρυφό που είχαμε γι’ αυτούς
κάπου βαθιά τους νιώθαμε δικούς μας
σχεδόν τους αγαπούσαμε...
Τα ονειροπόλα μάτια και στοχαστικά του Ναζωραίου
που μέσα τους καθρέφτιζαν κινδύνους
και ομορφιές αλλόκοτες
μας φόβιζαν.
Διόλου εμπιστοσύνη δεν του είχαμε ετούτου του Εβραίου.
Σ’ εκείνο ιδιαίτερα σκοντάφταμε
το «αναστήσας αυτόν εκ των νεκρών»
που ο Παύλος στον Άρειο Πάγο αμόλυσε ένα βράδυ
μιλώντας στους φιλοσόφους μας μπροστά...
Κι όταν ο Θεοδόσιος το λάθος έκανε το μέγα
τη νέα θρησκεία με νόμο να επιβάλει
και τους παλιούς Θεούς μας να εξορίσει
δεν μείναμε με χέρια σταυρωμένα.
Σ’ αντίσταση παθητική το ρίξαμε
και κάτω από καινούργια ονόματα
με ζέση μεγαλύτερη από πριν
στη λατρεία των παλιών Θεών επιδοθήκαμε!
Στο κάτω-κάτω Έλληνες ήσαν....

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

"Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη"!

Το δέντρο που φυτέψαμε
για να στολίζει την αυλή μας
μάς έχει κλείσει το παράθυρο,
μάς έκοψε το φως...
Περαστικοί το βλέπουν απ’ το δρόμο
και το χαίρονται.
Την όμορφη θαυμάζουν φυλλωσιά του
και τη βαθιά σκιά του νοσταλγούν το καλοκαίρι.
Πολλοί γι’ αυτό μας επαινούν
κι άλλοι πολλοί ζηλεύουν.
Αλλά εμείς...
στερούμαστε το φως και το παράθυρο!
(Να κόψουμε το δέντρο που φυτέψαμε
δεν είναι μπορετό.
Είναι πολύ αργά τον κήπο στην αυλή
να ξαναφτιάξουμε.)

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Το μάθημα των θρησκευτικών ...

… είναι μια μικρή παρωδία
σε μια μεγάλη παρωδία
που λέγεται σχολείο και παιδεία!
Για την υποβάθμισή του
δεν είναι άμοιροι
και οι θεολόγοι που το διδάσκουν!
Είναι, συχνά, οι πιο τυποποιημένοι
και άκαμπτοι δάσκαλοι!
Προκαλούν περισσότερο την πλήξη
παρά την έκπληξη!

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Ήθος και αλήθεια του "προσώπου"

Η πρόταση ζωής της Ορθοδοξίας είναι το «ήθος του προσώπου»!
Άτομο σημαίνει σχάση, διάσπαση, μονάδα χωρίς παράθυρο στον συνάνθρωπο.
Το «πρόσωπο» είναι σχέση, αγάπη, κοινωνία, ελευθερία.
Στην «αλήθεια του προσώπου», ελευθερία σημαίνει δέσμευση, θυσία, ευθύνη …
ότι το «ευ ζειν» δεν ταυτίζεται με την ευζωία!