Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Εκλογή ή κλήρωση!

Αναφερθήκαμε στο ιστολόγιο "Χαιρετίσματα στην εξουσία" στον παραλογισμό του διορισμού του θρησκευτικού ηγέτη της μουσουλμανικής μειονότητας απ’ το ελληνικό κράτος. Και κάναμε την ευχή να καθιερωθεί σύντομα το δικαίωμα εκλογής όλων ανεξαίρετα των θρησκευτικών ηγετών της χώρας μας από τα μέλη της κάθε θρησκευτικής κοινότητας.
Βέβαια ο αρχιεπίσκοπος και οι επίσκοποι της Ορθόδοξης ελληνικής εκκλησίας δεν είναι διορισμένοι αλλά εκλέγονται από ένα ολιγάριθμο σώμα (την Ιερά Σύνοδο) που ουσιαστικά είναι αποκομμένο από τον πιστό λαό και στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Όσο κι αν σήμερα μας φαίνεται παράδοξο, οι ρίζες της εκκλησιαστικής μας οργάνωσης είναι δημοκρατικές. Και για να μην πάμε πολλούς αιώνες πίσω, ας αρκεστούμε σε ότι ίσχυε στην εκκλησία μας στις αρχές του 20ου αιώνα. Σύμφωνα λοιπόν με τη νομοθεσία του 1910 και 1923, η εκλογή των εφημερίων ακολουθούσε την εξής διαδικασία: Για να καταστεί κάποιος υποψήφιος εφημέριος μιας ενορίας έπρεπε η σχετική αίτηση να υποβάλλεται απ’ το 1/10 τουλάχιστον των ενοριτών. Ακολούθως, ο τοπικός αρχιερέας, αφού έλεγχε τα τυπικά προσόντα των υποψηφίων, προκήρυσσε εκλογές στον αντίστοιχο ενοριακό ναό στις οποίες συμμετείχαν όλοι οι ενορίτες βάσει ειδικών εκλογικών καταλόγων. Επιτυχών ήταν ο υποψήφιος που πλειοψηφούσε σχετικά εφόσον συγκέντρωνε τις ψήφους τουλάχιστον του 1/3 των εγγεγραμμένων. Σε αντίθετη περίπτωση η εκλογές επαναλαμβάνονταν την επόμενη Κυριακή και εκλέγονταν όποιος συγκέντρωνε το 1/6 των εγγεγραμμένων εκλογέων. Τη δημοκρατικότατη αυτή διαδικασία κατήργησε η δικτατορία του Μεταξά το 1940 που καθιέρωσε την επιλογή των εφημερίων απευθείας από τον επιχώριο Μητροπολίτη.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς: αν η ελληνική κοινωνία ήταν πριν 100 χρόνια ώριμη να εκλέγει τους εφημερίους της, γιατί σήμερα να μην της αναγνωριστεί το δικαίωμα να εκλέγει δημοκρατικά όχι μόνο τους εφημερίους αλλά και τους επισκόπους και τον αρχιεπίσκοπο; Μήπως γιατί το κύκλωμα της εκκλησιαστικής ηγεσίας πρέπει για κάποιους λόγους να παραμένει «κλειστό» και ελεγχόμενο;
Αν οι «ποιμένες» μας θεωρούν τον δημοκρατικό τρόπο εκλογής τους ... πολύ «κοσμικό» και ως τέτοιον απορριπτέο, δεν έχουν παρά να προτιμήσουν αυτόν που υποδεικνύει η Αγία Γραφή στις Πράξεις Αποστόλων (κεφ Α, 26), δηλ την δια κλήρου εκλογή τους.

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Άγιοι Πατέρες αφορίστε με!

Σύμφωνα με τον 77ο κανόνα της εν Τρούλλω Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (691/2 μ.Χ) "όποιος λαϊκός απολαμβάνει το θαλάσσιο μπάνιο σε μια παραλία όπου συνυπάρχουν άντρες και γυναίκες πρέπει να αφορίζεται!".
Άγιοι Πατέρες, ομολογώ δημόσια ότι το φετινό θέρος υπέπεσα πολλάκις και πλειστάκις σε αυτό το θανάσιμο αμάρτημα!
Για το λόγο αυτό, συναισθανόμενος την αμαρτολότητά μου και σεβόμενος απόλυτα τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, σας παρακαλώ: "αφορίστε με!" .Αν δεν το πράξετε θα είστε ανάξιοι της ιερωσύνης!

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Η Δημιουργία του κόσμου (συνοπτικά)

(από το ιστολόγιο "Φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας)
Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι δέχονται ως αρχή του κόσμου ένα φυσικό στοιχείο. Ο Θαλής το νερό, ο Αναξίμανδρος το άπειρο, ο Ηράκλειτος το λόγο, ο Αναξιμένης τον αέρα, ο Δημόκριτος τα άτομα, ο Αναξαγόρας το νου, ο Εμπεδοκλής τα τέσσερα στοιχεία: πυρ, γη, αέρα και νερό!
Ο Πλάτων δέχεται πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο αλλά με βάση προϋπάρχουσα ύλη που την οδήγησε απ' την αταξία στην τάξη.
Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει πως Θεός και κόσμος είναι ένα ενιαίο σύνολο και υιοθετεί την άποψη περί συναιωνιότητας αυτών.
Κατά τον Επίκουρο τα πάντα έγιναν αυτόματα και τυχαία, χωρίς την προϋπαρξη ύλης.
Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, τον κόσμο δημιούργησε ο Τριαδικός Θεός εκ του μηδενός ("εξ ουκ όντων") και άνευ προϋπάρχουσας ύλης.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Σκέψεις του Δεκαπενταύγουστου ...

Η θέση της Θεοτόκου στην Αποστολική Εκκλησία (και γενικότερα μέχρι τον 4ο αιώνα) ήταν αρκετά υποβαθμισμένη! Οι πρώτοι Χριστιανοί, επηρεασμένοι ίσως και από τον εβραϊκό μισογυνισμό, πίστευαν πως ο ρόλος της Μαρίας ολοκληρώθηκε με τη γέννηση του Ιησού και έκτοτε έζησε ως μια απλή γυναίκα του λαού!
Η άποψη αυτή δεν ήταν αυθαίρετη αλλά θεμελιώνονταν στα ίδια τα ευαγγελικά κείμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κεφ γ’ στιχ. 31-35 του κατά Μάρκον Ευαγγελίου που έχει επί λέξει ως εξής: «έρχονται λοιπόν η μητέρα αυτού (δηλ. του Ιησού) και οι αδελφοί του και αφού στάθηκαν έξω από το σπίτι έστειλαν (ανθρώπους) σ’ αυτόν και τον φώναξαν. Και κάθονταν γύρω του πολύς λαός. Είπαν προς αυτόν (οι απεσταλμένοι): Να, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται απ’ έξω και σε ζητούν. Και απεκκριθεί σε αυτούς και είπε: ποια είναι η μητέρα μου και οι αδελφοί μου; Και αφού έριξε ολόγυρα τη ματιά του σε κείνους που κάθονταν τριγύρω του, λέει: να (δηλ. αυτοί είναι) η μητέρα μου και οι αδελφοί μου! Γιατί εκείνος που θα κάνει το θέλημα του Θεού αυτός είναι αδελφός μου και αδελφή μου και μητέρα μου».
Η θέση και εντολή του Ιησού είναι σαφής: όχι προσωπολατρίες, θεοποιήσεις, αγιοποιήσεις κλπ. Φροντίστε μόνο να τηρείτε τις εντολές του Θεού. Αυτό φτάνει και περισσεύει…
Βέβαια, το να τηρείς τις εντολές του Θεού δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Γι’ αυτό η υποκρισία των Χριστιανών φρόντισε να δαστρευλώσει για πολλοστή φορά το κήρυγμα του Ιησού και κατέληξε στην εύκολη λύση … της λατρείας της Θεοτόκου!
Η παραποίηση των λόγων του Ιησού είναι κλασική μέθοδο των Χριστιανών. Αν διαβάσει κανείς τις «επίσημες» μεταφράσεις των Ευαγγελίων και τις συγκρίνει με το πρωτότυπο κείμενο, θα φρίξει. Στην παραπάνω μικρή περικοπή η μετάφραση του Παν. Τρεμπέλα (εκδόσεις «Σωτήρ», 1982), που έχει την επίσημη έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, περιέχει δύο (!!!) παραχαράξεις. Πιο συγκεκριμένα:
1) Εκεί που το πρωτότυπο κείμενο αναφέρει πως «έρχονται η μητέρα του Ιησού και οι αδελφοί του», ο Τρεμπέλας, εντελώς αυθαίρετα, προσθέτει μετά το «αδελφοί» τη φράση «αυτούς που ενομίζοντο από τους πολλούς αδελφοί του»! Και βάζει τη φράση αυτή, που δεν υπάρχει στο Ιερό Κείμενο, προκειμένου, δήθεν, να προστατέψει την Θεοτόκο που «κινδυνεύει» να θεωρηθεί ότι μετά τον Ιησού γέννησε και άλλα παιδιά (σιγά το μεγάλο έγκλημα!).
2) Ενώ το ευαγγελικό εδάφιο τελειώνει στο σημείο που παραθέσαμε ανωτέρω, ο Τρεμπέλας προσθέτει ολόκληρη πρόταση (!) χωρίς καν να διευκρινίσει ότι είναι δική του. Κάπου δηλαδή αντιλαμβάνεται ότι οι φράσεις του Ιησού αποθεοποιούν την Παναγία και σπεύδει να προλάβει βάζοντας στο στόμα του μια φράση που δεν είπε: «και η μήτηρ μου αν ηξιώθη να με γεννήσει, πρωτύτερα υπήρξε πιστή και αφοσιωμένη δούλη του Θεού και δι’ αυτό ο Θεός την εξέλεξε ως όργανό του»!
Ουδέν σχόλιον…
Κλείνουμε με τη γνωστή ευχή της Εκκλησίας μας «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς»! Αλήθεια, από πότε μπορεί να μας σώσει ένας άνθρωπος; Ή μήπως η Παναγία δεν είναι άνθρωπος αλλά Θεά;