Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Αισθήσεις αναστατωμένες...

Σε τούτο το βουνό θυμάσαι τα στερημένα παιδικά σου χρόνια, τότε που το περιφρονημένο σήμερα λουκουμάκι, που κανένας δεν το καταδέχεται, γινόταν αντικείμενο λατρείας και τρέχαν τα σάλια μας μόλις το αντικρίζαμε...
Το ίδιο και τώρα! Καθισμένοι αναπαυτικά στο φιλόξενο αρχονταρίκι, λιγουρευόμαστε τα λουκουμάκια που 'ναι σερβιρισμένα στο τραπέζι. Κι ακολουθεί ο καφές που ανασταίνει τις αισθήσεις, και το τσιπουράκι που φέρνει το κέφι και φτιάχνει την όρεξη...
Ο άνθρωπος περνάει και με τα πολλά και με τα λίγα. Κι όλοι ξέρουμε πως οι περισσότερες ανάγκες μας είναι τεχνητές, ανάλογα με τις βαθμίδες του πολιτισμού που βρισκόμαστε. Κι όσο ανεβαίνει ο πολιτισμός τόσο η ζωή μας γίνεται πιο πολύπλοκη και βασανιστική. Αντίθετα, όσο πλησιάζουμε στη φύση τόσο λιγότερα ζητάμε και χρειαζόμαστε. Ένα ακόμη δίδαγμα από τούτο το βουνό...
Έξω απ' τις Καρυές η φύση ξεδιπλώνει τις σπάνιες ομορφιές κι όλο της το μεγαλείο. Ο επισκέπτης, με τις αισθήσεις του αναστατωμένες, μένει άφωνος και συνεπαρμένος. Εδώ, οι εποχές συναγωνίζονται σε θέλγητρα κι ομορφιές, χωρίς να ζηλεύει η μία την άλλη. Κάθε μια έχει το χρώμα και τη χάρη της...

Δεν υπάρχουν σχόλια: