Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Μια επίκαιρη άποψη του Αδαμάντιου Κοραή:


"Εμείς, οι οπαδοί της αληθινής θρησκείας του πραότατου Ιησού, οφείλουμε να δείξουμε την ίδια πραότητα σε όλες τις άλλες θρησκείες, και σ' αυτή ακόμα τη θρησκεία των τυράννων μας, αν ημερέψουν και συνυποταχθούν στους ίδιους με μας νόμους.
Αλλά, η προς τις άλλες θρησκείες χρωστούμενη ανοχή και πραότητα, δεν πρέπει να μετατραπεί σε αδιαφορία για τη δικιά μας θρησκεία. Αποφεύγοντας να αδικούμε και να διώκουμε τους άλλους, δίκαιο είναι να προσέχουμε να μην διωκόμεθα κι εμείς απ' τους άλλους..."

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Ψάξτε πόρνη να σας πάει στον παράδεισο!

Το Ευαγγέλιο δεν μασάει τα λόγια του!
Το λέει ξεκάθαρα: οι πόρνες και οι τελώνες, (δηλ. οι παλιάνθρωποι) μπαίνουν μπροστά μας και μας οδηγούν με ασφάλεια στον παράδεισο!
Προσοχή! Δεν λέει "ίσως", αλλά "μετ' ασφαλείας", δηλ. με βεβαιότητα μας καθοδηγούν στη Βασιλεία των Ουρανών.
Ίσως είναι μία από τις πιο σκανδαλώδεις φράσεις που ακούστηκαν ποτέ.
Ειδικά στους γνωστούς ... "εκκλησιαστικούς ανθρώπους", που δαπάνησαν τη ζωή τους μέσα στην εκκλησία, προκαλεί σοκ!
Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν αυτοί το δρόμο για τον παράδεισο και να είναι αναγκασμένοι να τρέχουν στα καμπαρέ και στα χαμαιτυπεία παρακαλώντας τις πόρνες και τους αλήτες να τους δείξουν το σωστό δρόμο;
Είναι δυνατόν αυτοί οι "ηθικοί", οι σοβαροί, οι πάντα καλοντυμένοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι, ν' απλώνουν το χέρι τους ικετευτικά σε μία του δρόμου για να τους το πιάσει και να τους μπάσει στον παράδεισο;
Αλήθεια, δεν σας φαίνεται παράξενο που μας βάζει ο Χριστός τις πόρνες και τα χαμίνια για δασκάλους μας;
Τους παλιανθρώπους και τους παράνομους για πνευματικούς μας καθοδηγητές;
Τι, άραγε, ήθελε να μας πει ο Χριστός;
Κατ' αρχήν ήθελε να χτυπήσει τον ηθικισμό.
Την αιώνια αυτή μάστιγα όλων των θρησκειών.
Που για να εξασφαλίσεις "μια θεσούλα στον παράδεισο" πρέπει να μην πάς με γυναίκα, αν είσαι άντρας, να μη φοράς μίνι ή σχιστό μάξι, αν είσαι γυναίκα, και, φυσικά, απαγορεύονται οι ταβέρνες, τα ποτά και τα ξενύχτια...
Η αγωγή που προσφέρει στα παιδιά της η Εκκλησία μας είναι, δυστυχώς, ανεπαρκέστατη.
Μπορεί να παριστάνουμε πως αγαπάμε, λαχταρούμε ή λατρεύουμε το Χριστό, αλλά, στην πραγματικότητα, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φτιάξουμε μια ζώνη ασφαλείας γύρω απ' την καρδιά μας.
Δεν βάζουμε το Χριστό στη ζωή μας, αλλά μας βολεύει (κι αυτό όχι απόλυτα) να εκπληρώνουμε κάποια τυπικά, ηθικά καθήκοντα.
Μπορεί να "χτυπάμε κάρτα" σε κάθε ακολουθία, αλλά πνευματικά μένουμε ρηχοί και στείροι...
Και το χειρότερο: δεν έχουμε καμία διάθεση για μετάνοια! Την θεωρούμε υπεράνθρωπη και, ίσως, εξευτελιστική...
Έτσι, έρχεται ο Χριστός και μας λέει: "βρέστε μια μετανοημένη πόρνη και θα σας δείξει το μονοπάτι για τον παράδεισο! Κολλάτε πάνω της, κρατήστε την γερά απ' το χέρι, και σίγουρα θα σας οδηγήσει κοντά μου"!
Το ερώτημα, βέβαια, είναι πού θα βρεθούν τόσες μετανοημένες πόρνες για τόσους "καθωσπρέπει" εκκλησιαστικούς ανθρώπους...

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Νέγρο Χριστό!

Το ευαγγέλιο μάς λέει πως 10 λεπροί αψήφισαν την αυστηρή απαγόρευση του νόμου, άφησαν για λίγο τη χαράδρα της απομόνωσής τους κι ανέβηκαν στο δημόσιο δρόμο να συναντήσουν το Χριστό.
Και οι 10 με μια φωνή τον παρακάλεσαν: "Επιστάτα, ελέησον ημάς!".
Και το θαύμα έγινε.
Οι θεραπευμένοι, έξαλλοι απ' τη χαρά τους, όρμησαν να χαρούν όλα όσα είχαν στερηθεί ως τότε. Την ανθρώπινη επικοινωνία και συντροφιά...
Ένας μόνο φρέναρε και γύρισε γεμάτος ευγνωμοσύνη, να ευχαριστήσει γονατιστός τον ευεργέτη του!
Να, λοιπόν, το πρώτο συμπέρασμα: εννιά στους δέκα ανθρώπους, μες στη χαρά τους ξεχνούν το Θεό. Μόνο στη δυστυχία τους αναγκάζονται να τον θυμηθούν.
Κι αυτός ο ένας, εκτός απ' τη θεραπεία του, κέρδισε, τελικά, και τη σωτηρία του!
Κι εύλογα αναρωτιέται κανείς: αν θέλουμε την πνευματική προκοπή κάποιου, τι πρέπει να του ευχόμαστε; Μάλλον όχι βίο ανθόσπαρτο και ανέφελο...
Το ευαγγέλιο σώζει μία ακόμα λεπτομέρεια: ο θεραπευμένος που θυμήθηκε τον ευεργέτη του ήταν Σαμαρείτης.
Για όσους δεν το ξέρουν, οι Σαμαρείτες θεωρούνταν απ' τους Ιουδαίους "μισητοί, υπάνθρωποι, βδελυροί". Σαν αυτούς που εμείς λέμε σκυλάραπες, Αλβανούς, τσιγγάνους, γυφτοσκοπιανούς...
Έλα μου, όμως, που ο Χριστός, αν και Ιουδαίος, όλο τους Σαμαρείτες παινεύει! (Να σας θυμίσω την παραβολή του "καλού Σαμαρείτη;).
Ερχόμαστε, λοιπόν, και στο δεύτερο συμπέρασμα: άνθρωποι κλειστοί στα όρια του τόπου τους, της φυλής τους, του έθνους τους είναι εκ των προτέρων αποτυχημένοι πνευματικά!
Ο ανόητος και φανατικός σωβινισμός είναι επικίνδυνος όχι μόνο για την κοινωνία αλλά και για την Εκκλησία. Και θέτει εν αμφιβόλω και τη σωτήρια μας...

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Αντέγραψε τον Ηράκλειτο ο ευαγγελιστής Ιωάννης;

Ο Ηράκλειτος αποφεύγει να χρησιμοποιεί τη λέξη "Θεός".
Προτιμάει την αντίστοιχη "Λόγος", που σημαίνει "λογική".
Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί και ο ευαγγελιστής Ιωάννης για το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Και ξεκινάει το Ευαγγέλιο του με το περίφημο "εν αρχή ην ο Λόγος"...
Ο Ηράκλειτος δεν συμπαθούσε τους ανθρώπους και τη μίζερη λογική τους. Γι' αυτό και ζούσε μοναχικά. Κάποιοι τον αποκαλούσαν και "μισάνθρωπο"!
Μέσα σε όλες τις μεταβολές, τις αλλαγές και τις αντιθέσεις της φύσης, έβλεπε την ενότητα, την ολοκλήρωση, ένα είδος "παγκόσμιας λογικής" που κατευθύνει τα πάντα.
Ο "Νους του Σύμπαντος" εξουσιάζει τα πάντα και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται την κυριαρχία του"...