Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Η Θεότητα του Χριστού Γ’ (Προ-χριστιανικές μαρτυρίες)

Ο Σωκράτης το 450 π.Χ. φώναζε στους συμπατριώτες του: «Προσέχετε Αθηναίοι, κι εσείς και οι απόγονοί σας. Θα κοιμόσαστε έως ότου ο Θεός σάς λυπηθεί και αποστείλει κάποιον που θα έχει τη δύναμη να σας ξυπνήσει και να σας διδάξει ποιος θα είναι ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου».
Ο Πλάτωνας (350 π.Χ.) «ζωγραφίζει» την εικόνα του Αναμενόμενου και του Δίκαιου που θα ’ρθει για να σώσει τον κόσμο.
Ο Πολύβιος (150 π.Χ.) βλέπει πίσω απ’ την εξάπλωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της ελληνικής γλώσσας το σχέδιο προετοιμασίας του κόσμου για να υποδεχθεί τον αναμενόμενο Μεσσία και Λυτρωτή.
Ο Βιργίλιος, λίγα χρόνια πριν τη γέννηση του Ιησού, γράφει: «Άρχισε ήδη να βασιλεύει ο πάμφωτος Ένας Θεός. Έλα πολύτιμε Υιέ του Θεού, Μεγάλε Υιέ του Υψίστου, όπου να ’ναι φτάνει η εποχή...».
Ο Προμηθέας του Αισχύλου λέει στην παρθένα Ιώ: «κάποιος απόγονός σου (σ.σ.: της παρθένου), που θα έχει τεράστια δύναμη θα συντρίψει τις σκοτεινές δυνάμεις και θα με ελευθερώσει». Κι ο Ερμής, που τον επισκέπτεται, του λέει: «Θα είσαι καρφωμένος στους βράχους έως ότου έρθει κάποιος που δεν θα είναι απλός άνθρωπος αλλά Θεός, που θα σε ευσπλαχνισθεί, θα γίνει διάδοχος των πόνων σου, θ’ αναλάβει όλο το δικό σου φορτίο, θα κατέβει στον Άδη, θα παλέψει, θα νικήσει και θα σ’ ελευθερώσει!»...
Ακόμη κι οι Σίβυλλες, οι παράξενες αυτές γυναίκες που σε κατάσταση έκστασης προφήτευαν τα μέλλοντα, έλεγαν: «Έλα, λοιπόν, ποθητέ του Ουρανού απόγονε, μεγάλε βλαστέ του Δία... ο ταγμένος χρόνος πλησιάζει. Έλα να πάρεις τις τιμές που σου ανήκουν. Στη σκέψη του ερχομού σου όλος ο κόσμος συγκλονίζεται»...
Και κλείνουμε με δυο λόγια για την Ανάσταση του Χριστού.
Από την πρώτη στιγμή αμφισβητήθηκε και, μάλιστα, απ’ τους συμπατριώτες του Ιουδαίους που διέδωσαν πως οι μαθητές του έκλεψαν το νεκρό σώμα για να ισχυριστούν ότι αναστήθηκε.
Πολύ λογικό ακούγεται οι μαθητές ενός δασκάλου να κάνουν κάποιον τσαρλατανισμό προκειμένου να δικαιώσουν εκείνον, και οι ίδιοι να αποκομίσουν τιμές, κέρδη κ.λπ.
Όμως, τι άλλο κέρδισαν οι μαθητές του Ιησού, εκτός από κακουχίες, διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο;
Αν αυτοί ήταν οι κλέφτες του νεκρού σώματος, πώς θα έβρισκαν τόσο θάρρος να μιλούν για μια «Ανάσταση» που οι ίδιοι γνώριζαν ότι είναι απάτη;
Και ποιος θα δεχόταν να υποβληθεί σε τόσες τρομερές δοκιμασίες και σε μαρτυρικό θάνατο για μια απάτη που έκανε ο ίδιος;

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Η Θεότητα του Χριστού Β’ (Παγκόσμια προσδοκία)

Για χιλιάδες χρόνια Εβραίοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Αιγύπτιοι, Ανατολίτες, Κινέζοι περίμεναν την εκπλήρωση μιας παγκόσμιας θεανθρώπινης προσδοκίας.
Την έλευση ενός Θεού, Σωτήρα και Λυτρωτή.
Σ’ αυτό συμπίπτουν και η παγκόσμια συνήδηση και οι Προφήτες, σοφοί, ποιητές, διανοούμενοι...
Τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τους άλλους, τους θαύμασαν οι άνθρωποι αφού τους είδαν, τους άκουσαν ή διάβασαν τα συγγράμματά τους.
Τον Αννίβα, τον Αλέξανδρο, τον Ναπολέοντα τους τίμησαν οι άνθρωποι αφού γνώρισαν τις ένδοξες εκστρατείες τους.
Τον Ιησού, όμως, η ανθρωπότητα τον γνώρισε πριν ακόμα γεννηθεί!
Τον πόθησε πριν ακόμα τον γνωρίσει!
Στην επόμενη ανάρτηση ένα μικρό δείγμα της παγκόσμιας προσμονής του «Μεγάλου Λυτρωτή»...

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Η Θεότητα του Χριστού Α’ (Οι προφητείες)


Οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης χρονολογούνται απ’ το 4.000 π.Χ. μέχρι το 550 π.Χ.
Όλες μιλούν για τον ερχόμενο Μεσσία. Έτσι, διαβάζουμε πως θα:
- Γεννηθεί στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας (Μιχαίας).
- Γεννηθεί από παρθένα (Ησαΐας)
- Σωθεί, ως βρέφος, με τη φυγή του στην έρημο (Ιερεμίας)
- Προηγηθεί της εμφάνισής του ένας πρόδρομος για να προετοιμάσει τις καρδιές των ανθρώπων (Μαλαχίας).
- Αρχίσει το κήρυγμά του από τη Γαλιλαία, μεταξύ των εβραϊκών φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ (Ησαΐας).
- Η διδασκαλία του θα συνοδεύεται με εκπληκτικά θαύματα (Ησαΐας).
- Μπει στην Ιερουσαλήμ θριαμβευτικά, καθισμένος σε πουλάρι όνου (Ζαχαρίας).
- Σταυρωθεί και τα ρούχα του θα διαμοιραστούν με κλήρο (Δαυίδ).
- Ο αναμενόμενος Μεσσίας θα είναι Υιός του Θεού που θα ταλαιπωρηθεί εξαιτίας των δικών μας αμαρτιών (Ησαΐας).
Οι καταπληκτικές αυτές ομοιότητες των Προφητειών της Π.Δ. με τα γεγονότα που περιγράφονται στα Ευαγγέλια επιδέχονται μόνο τις εξής ερμηνείες:
Α) Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης γράφτηκαν μετά τα Ευαγγέλια. Αυτό αποκλείεται γιατί η μετάφραση της Π.Δ. στα ελληνικά από τους 72 ελληνιστές Ιουδαίους της Αλεξάνδρειας το 250 π.Χ., καθώς και το περιεχόμενό τους, δεν αμφισβητείται σοβαρά από κανέναν.
Β) Τα Ευαγγέλια περιγράφουν εντελώς φανταστικά γεγονότα, κατάλληλα προσαρμοσμένα στις προϋπάρχουσες προφητείες. Προσωπικά το θεωρώ απίθανο, γιατί τα Ευαγγέλια απευθυνόταν αρχικά σε ανθρώπους σύγχρονους του Χριστού και φανατικούς Ιουδαίους, και δεν ήταν καθόλου εύκολο να τους εξαπατήσουν.
Γ) Στα Ευαγγέλια περιγράφεται η εκπλήρωση των προφητειών της Π.Δ.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Ήταν ο Χριστός ιστορικό πρόσωπο; Θ' (Πλίνιος ο Νεότερος)

Ο Πλίνιος ήταν, ίσως, ο μεγαλύτερος Ρωμαίος ιστορικός.
Υπήρξε φίλος του αυτοκράτορα Τραϊανού και αντιπρόσωπός του στην επαρχία της Βιθυνίας της Μ. Ασίας.
Το 111 μ.Χ. στέλνει επιστολή στον αυτοκράτορα και τον ενημερώνει σχετικά με τη νέα θρησκεία, τον Χριστιανισμό.
Γράφει επί λέξη:
"Το μίασμα αυτής της δεισιδαιμονίας (δηλ. του χριστιανισμού) εκτείνεται όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στα χωριά και στους αγρούς. Η μόνη ενοχή ή πλάνη των χριστιανών είναι ότι συνηθίζουν να συγκεντρώνονται σε ορισμένη ημέρα, πριν την ανατολή του ηλίου, και να αναπέμπουν ύμνο στο Χριστό σαν σε Θεό..."
Απ' το απόσπασμα αυτό προκύπτουν τα εξής:
- Ο Πλίνιος είναι βέβαιος για την ιστορική ύπαρξη του Χριστού. Αν ο ίδιος τον αμφισβητούσε, ή αν η ιστορικότητα του Χριστού ήταν αμφισβητήσιμη στην εποχή που έγραφε, τότε σίγουρα θα ανέφερε στον αυτοκράτορα πως οι χριστιανοί πιστεύουν σε μύθους ή, έστω, σε "κάποιον" Χριστό.
- Ο μεγάλος Ρωμαίος ιστορικός αρνείται μόνο την θεότητα του Χριστού, γι' αυτό και γράφει πως οι χριστιανοί του αναπέμπουν ύμνους "σα Θεό"...