Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής ΣΤ’ (Επιτυχία κι αποτυχία)

Εκείνη τη νύχτα οι ψαράδες στη Γεννησαρέτ δεν είχαν πιάσει ούτε σαρδέλα!
Απόλυτη αποτυχία.
Τούτοι, όμως, δεν γογγύζουν! Ούτε ανεβοκατεβάζουν καντήλια! Ούτε πιάνουν τους καφενέδες, ούτε το ρίχνουν στα ζάρια ή στα χαρτιά, «για να πάνε κάτω τα μαράζια»...
Αγαπημένοι κι αδελφωμένοι κάθονται στην ακροθαλασσιά κι υπομονετικά ξεμπλέκουν και καθαρίζουν τα διχτάκια τους.
Κι εμφανίζεται ξαφνικά ο Χριστός.
Και χωρίς πολλά-πολλά, τους διακόπτει απ’ τη δουλειά τους, και τους ζητάει να ξαναρίξουν το ψαροκάικο στο νερό. Ήθελε να το μετατρέψει σε πλωτό άμβωνα για να διδάξει στα πλήθη που είχαν μαζευτεί στην παραλία.
Κι οι ψαράδες, παρά την κούραση, την αϋπνία και τη στενοχώρια τους, χωρίς να βγάλουν «κιχ», κάνουν αμέσως υπακοή!
Για πες σε κάποιον, σήμερα, ν’ αφήσει το χουζούρι του την Κυριακή το πρωί, και να πάει στην εκκλησία. Αυτομάτως έγινες ο μεγαλύτερος εχθρός του!
Αλλά κι αυτός ο Χριστός, ρε παιδί μου, όλο σε μπελάδες τους βάζει!
Δεν φτάνει που τόσες ώρες τους χασομέρησα, να τος πάλι π’ αρχίζει τα «τρελά του»!
«Φορτώστε τα δίχτυα και βγέστε στ’ ανοιχτά να ψαρέψετε», τους λέει.
Μιλάμε για θεότρελα πράγματα τώρα.
Εδώ όλη νύχτα δεν έπιασαν λέπι, κι αυτός τους λέει να ψαρέψουν το καταμεσήμερο...
Κι όμως! Εκείνοι έκαναν πάλι υπακοή! Κι ας σήμαινε γι’ αυτούς νέα ταλαιπωρία, νέα αποτυχία, και ξανά-μανά ξεμπλέξιμο και καθαρισμό των διχτυών...
Έλα, όμως, που για μια ακόμη φορά ανατρέπεται η κοσμική λογική. Και τα δίχτυα τους γέμισαν ψάρια, και τα καράβια κόντεψαν να βουλιάξουν απ’ το βάρος!
Αν ήμασταν εμείς στη θέση τους θα τρέχαμε να τα πουλήσουμε στην αγορά, να παντελονιάσουμε τα φράγκα και να τα φάμε στις πουτάνες!
Και, φυσικά, θα κάναμε το Χριστό «οικότροφο»! Σιγά μην αφήναμε να χαθεί τέτοιο «γούρι»! Αλλά με έναν όρο: να μην μας πολυπρίζει με τα κηρύγματα...
Ο Πέτρος, όμως, δεν ήταν ένας από μας , τα «παλιογούρουνα»!
«Κύριε», του λέει, «κατέβα σε παρακαλώ απ’ το καράβι μου! Εγώ είμαι πολύ αμαρτωλός και δεν μου αξίζει τέτοια τιμή»!
Μέσα σε λίγες ώρες, οι μετέπειτα Απόστολοι, πέρασαν απ’ την απόλυτη απελπισία στην απόλυτη ευτυχία.
Παρέμειναν, όμως, το ίδιο πιστοί, υπάκουοι και ταπεινοί!
Κι όπως είπε ο Χριστός, στον δούλο που θα αποδειχθεί τίμιος και πιστός στα λίγα, θα του δώσω πολύ περισσότερα.
Κι όποιος αποδειχθεί άφρων κι αχάριστος στα πολλά, θα του τα πάρω όλα...

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Ε’ (Από γουρούνια άνθρωποι!)

Έκανε κι ο Χριστός τις «προγραμματικές» του δηλώσεις!
Αλλά δεν υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών και συντάξεων.
Ούτε καλοπέραση, χλιδή και δημόσια αξιώματα...
Αλλά τα ακριβώς αντίθετα!
«Σταυρό θα σηκώσετε», μας είπε! Γεμάτη θλίψη και ταλαιπωρίες θα είναι η παρούσα ζωή σας.
Και δεν θα σας φτάνουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος.
Ως Χριστιανοί θ’ αντιμετωπίζετε και τη χλεύη του κόσμου, την ειρωνεία του, ίσως και να σας διώξουν, να σας φυλακίσουν, να σας θανατώσουν...
Αλλά, ας σταθούμε για λίγο στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας: χρέη, έξοδα, ανεργία, ανασφάλεια...
Κανονικά θα έπρεπε ν’ απελπιζόμαστε.
Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν και τα Καλά Νέα!
Ίσως αξίζει το ρίσκο να δούμε πίσω απ’ όλ’ αυτά την Πρόνοια του Θεού!
Ας σκεφτούμε για λίγο την ως τώρα ζωή μας.
Είχαμε ειδωλοποιήσει τα υλικά αγαθά!
Κατεβάσαμε απ’ τους τοίχους των σπιτιών μας την εικόνα του Χριστού κι ανεβάσαμε τα βίντεο γουόλ!
Είχαμε γίνει ειδωλολάτρες: το μυαλό μας ήταν κολλημένο στα μοδάτα ρούχα, στα λουσάτα αξεσουάρ, στα ακριβά και θηριώδη αυτοκίνητα, στις χλιδάτες διακοπές.
Θεός μας ήταν το γεμάτο πορτοφόλι, οι «χρυσές» πιστωτικές κάρτες.
Όλα τα στηρίζαμε στη δήθεν καπατσοσύνη μας, στις πολιτκές μας διασυνδέσεις, στα μεγάλα «κονέ»...
Είχαμε γίνει παλιοσίδερα γεμάτα σκουριά!
Και τι κάνει ο σιδηρουργός σ’ αυτή την περίπτωση;
Βάζει το σίδηρο στη φωτιά και το κοπανάει με το σφυρί μέχρι να φύγουν οι σκουριές...
Ας σκεφτούμε, όμως, μερικά πραγματάκια:
Πότε ο Άσωτος επέστρεψε στον πατέρα του; Όταν σκυλοπείνασε!
Πότε ο ληστής μετανόησε; Όταν ανέβηκε στο σταυρό!
Αντί, λοιπόν, το σαββατόβραδο να ψάχνουμε στους «οδηγούς πόλης» για να βρούμε καμιά χλιδάτη ταβέρνα να σαχλαμπουκιάσουμε, ας αναζητήσουμε στην πόλη μας κάποιο ταπεινό εκκλησάκι, που ο παπάς του να φοράει τριμμένο ρασάκι, κι ας πιάσουμε μια σκοτεινή γωνίτσα να κάνουμε καμιά προσευχή...
Κι ας μην ανησυχούμε για τα υπόλοιπα!
Γιατί ο Θεός μας έδωσε μια υπόσχεση:
«Προσπαθήστε εσείς να γίνετε από γουρούνια άνθρωποι, και μη σας νοιάζει για τα υπόλοιπα! Εγώ θα μεριμνήσω για την κάλυψη των βασικών σας αναγκών!
Δες τε τα πουλάκια. Δεν δουλεύουν, αλλά βρίσκουν τροφή!
Κοιτάξτε και τα λουλούδια του κάμπου. Δεν έχουν πιστωτικές κάρτες, αλλά τα ρουχάκια που τους έδωσα είναι τα πιο όμορφα του κόσμου!
Κι όταν φροντίζω για τα πουλιά του ουρανού και τα λουλούδια του κάμπου, θα άφηνα ποτέ εσάς, τα παιδιά μου, να πεθάνετε από την πείνα ή το κρύο; Τόσο ανόητοι είστε;»....

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Σοφία Σολωμόντος

Κάπου στην Παλαιά Διαθήκη (νομίζω στο βιβλίο «Σοφία Σολομώντος») υπάρχει η εξής φράση:
«Μ’ εκείνα που ο καθένας αμαρτάνει, μ’ αυτά και τιμωρείται»!
Φαντάζομαι θέλει να πει πως οι ίδιες οι ηδονές που απολαμβάνει ο άνθρωπος, αυτές γίνονται τα δεσμά του, το μαρτύριό του και το σύνδρομό του...

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Δ’ (Καλά, αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται να κυκλοφορούν σα μεγιστάνες;)

Ωραίο το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής!
Μιλάει για ένα μεγάλο πρόβλημα που ταλανίζει διαχρονικά την Εκκλησία μας.
Για τους ποιμένες (δεσποτάδες, παπάδες, γεροντάδες) που φωνάζουν και κόβονται δήθεν για τα ιερά και τα όσια, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι εγωισμοί, τα μικροσυμφεροντάκια τους και το πώς θα αποκτήσουν οπαδούς!
Γι’ αυτούς που έκαναν επάγγελμα την ευσέβεια, και φουσκώνουν από περηφάνια βλέποντας το κοπάδι των προσωπικών οπαδών τους να τους ζητωκραυγάζει σε πλατείες, ακόμη και μέσα σε ναούς...
Ο πρώην αρχιεπίσκοπός μας καυχιόταν πως «έχει στη χούφτα τρία εκατομμύρια Έλληνες».
Και προσπαθούσε να τους παζαρέψει στους σκοτεινούς διαδρόμους της πολιτικής διαπλοκής.
Δεν καυχιόταν για το σταυρό, αλλά για την κοσμική του δύναμη και ακτινοβολία...
Ο Παύλος ήταν άλλης πάστας άνθρωπος.
Δεν έφερε πάνω του ούτε χρυσοποίκιλτα άμφια, ούτε ολόχρυσους σταυρούς, ούτε ατζέντες με τα προσωπικά τηλέφωνα πρωθυπουργών και υπουργών.
Στο σώμα του είχε μόνο τα σημάδια της πίστης του στον Χριστό. Τις πληγές των ραβδισμών και τις συνέπειες των κακοπαθειών που υπέμενε για χάρη Εκείνου...

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Οι Καμπάνες της Κυριακής Γ’ (Πλούσιοι και Φτωχοί)

Ο πλούσιος νέος της ευαγγελικού αναγνώσματος μοιάζει με πολλούς σημερινούς Χριστιανούς.
Που ανοήτως καυχόμαστε πως τηρούμε τις εντολές του Θεού.
Λέμε, π.χ., «δεν έκλεψα», αλλά ξεχνάμε πόσες φορές οικειοποιηθήκαμε τον ξένο κόπο.
Ακόμα κι αν βρεις στο δρόμο χρήματα και τα τσεπώσεις, κλοπή είναι.
Αν εκμεταλλευθείς την ανάγκη του μετανάστη, ή δανείσεις με τόκο, ή φοροδιαφύγεις, κλέφτης είσαι.
Λέμε πως «δεν μοιχεύουμε»! Αλλά δεν λέμε πόσες φορές επιθυμήσαμε τη γυναίκα του γείτονα, ακόμα και του φίλου μας...
Και το αποκορύφωμα: λέμε πως «αγαπάμε τον πλησίον μας», κι ας μην δίνουμε ούτε τ’ αγγέλου μας νερό!
Άλλο, όμως, είναι το κύριο θέμα της ευαγγελικής περικοπής.
Το είπε ο ίδιος ο Χριστός: «πιο εύκολα περνάει μια καμήλα απ’ το κεφάλι μιας βελόνας, παρά ο πλούσιος στον Παράδεισο»!
Σκληρή φράση και κοφτερή. Αλλά έτσι είναι ο Λόγος του Θεού! Κόβει προς κάθε κατεύθυνση: πάνω και κάτω, αριστερά και δεξιά!
Τώρα, κάποιοι θα πουν: «Και τι μας κόφτει εμάς! Δεν είμαστε πλούσιοι»!
Μας κόφτει και μας παρακόφτει.
Γιατί ο Θεός δεν αναφέρεται τόσο στους πλούσιους όσο στον πλούτο!
Ο πλούτος είναι μεγάλο κρίμα! Και για τον πλούσιο, που κάνει τα πάντα για να μην τον χάσει, και για το φτωχό, που κάνει τα πάντα για να τον αποκτήσει!
Στα μάτια του Θεού, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Πλούσιοι και φτωχοί, υπηρετούν τον μαμμωνά!
Κι ως γνωστόν, δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα δύο κυρίους...