"Να περνάς απαρατήρητος"!

Απ' τον 11ο αιώνα άρχισαν να μαζεύονται οι πρώτοι ερημίτες στο πέτρινο τούτο δάσος των θεόσταλτων βράχων...
Κουρασμένοι απ' τον τάραχο των εγκοσμίων έψαχναν καταφύγιο στους απρόσιτους και σκιαχτερούς βράχους.
Με τον ίλιγγο του ύψους προσπάθησαν να δαμάσουν τον ίλιγγο των παθών...
Και σαν αγριοπούλια κούρνιασαν στα κοιλώματα των ανεμόδαρτων βράχων.
Από τον 14ο αιώνα οι αυστηροί και απόκοσμοι αναχωρητές αρχίζουν να εγκαταλείπουν τις μοναχικές τους "κέλλες" και τα "προσευχάδια" και ιδρύουν τα πρώτα οργανωμένα μοναστήρια.
Κάποτε ο τόπος εδώ ήταν γιαμάτος καλογέρια. Σήμερα, απ' τα 25 μοναστήρια που λειτουργούσαν κάποτε απόμειναν μόνο 6.
Τώρα τα φαράγγια δεν αντιλαλούν απ' τις γλυκιές ψαλμουδιές. Ακούγονται μόνο οι θρηνητικοί κρωγμοί των γυπαετών και των κορακιών...
Η πνευματική ζωή έχει τους δικούς της νόμους. Πρώτος και βασικός: προσπάθησε με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος!
Παρατηρώ έναν συγκεκριμένο μοναχό. Διαρκώς υποκλίνεται και επιδεικτικά εξυπηρετεί τους πάντες με μια δόση υπερβολής.
Ίσως σε κάποιους κάνει εντύπωση η "ταπεινότητά του"!
Όμως, πραγματικά ταπεινός είναι εκείνος που ξεφεύγει απ' την προσοχή και τον σχολιασμό του περιβάλλοντός του...