Πολλοί συνηθίζουν να αποκαλούν τον 4ο αιώνα ως "χρυσό αιώνα" της χριστιανικής θεολογίας.
Επειδή την περίοδο αυτή διατυπώθηκαν τα σημαντικότερα δόγματα της νέας θρησκείας.
Η αλήθεια όμως είναι πως οι λεγόμενοι "Πατέρες" της Εκκλησίας δεν παρήγαγαν πρωτότυπο πνευματικό έργο, αλλά απλά προσάρμοσαν στα δικά τους πλαίσια απόψεις και θεωρίες της ελληνικής φιλοσοφίας.
Για παράδειγμα, ο Παρμενίδης, βασικός εκπρόσωπος της Ελεατικής Σχολής, που έζησε περίπου το 500 π.Χ., είχε αναπτύξει περαιτέρω τις δοξασίες του δασκάλου του Ξενοφάνη περί ενός Θεού που υπάρχει πραγματικά και είναι "αιώνιος και αμετάβλητος"!
Κατά τον Παρμενίδη "το Εν είναι το παν"!
Δηλαδή τα πάντα προήλθαν από μια ενιαία αρχή, το θείο ον, που περικλείει τα πάντα στον εαυτό του.
Το ον αυτό, κατά τον Παρμενίδη, είναι άναρχο, αιώνιο, δεν αλλάζει, δεν καταστρέφεται, είναι αναλλοίωτο και άφθαρτο.
Και σ' αυτό το σταθερό και αμετάβλητο ον αντιπαραβάλλει τον αισθητό κόσμο που είναι απατηλός και βρίσκεται σε διαρκή μεταβολή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου