Όπως έχουμε ξαναγράψει, ο Χριστιανισμός είναι μια συρραφή ιουδαϊκών, αιγυπτιακών, περσικών και ελληνικών μύθων και φιλοσοφιών.
Ειδικά η δογματική του διδασκαλία είναι ένα απλό "ανακάτεμα" της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας με την φαρισαϊκή πίστη περί ανάστασης των νεκρών σωμάτων.
Οι λεγόμενοι "Πατέρες της Εκκλησίας" δεν παρήγαγαν πρωτότυπη θεολογική σκέψη, αλλά περιορίστηκαν σε μια επιφανειακή αντικατάσταση της ορολογίας.
Όπου οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έλεγαν "όντως ον", "επέκεινα", "Εν" κλπ, εκείνοι έβαλαν τη λέξη "Θεός".
Ο πόθος για την έλευση ενός "Λυτρωτού" δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο των Ιουδαίων ούτε και ευρεσιτεχνία των Χριστιανών.
Ήταν μια παγκόσμια και κοινή εμπειρία, αποτέλεσμα της αδιέξοδης ζωής...
Στον "Προμηθέα Δεσμώτη" του Αισχύλου το διαβάζουμε ξεκάθαρα: ο Προμηθέας θα τυραννιόταν μέχρι να έλθει κάποιος Θεός που θα τον λυτρώσει πάσχοντας εκείνος αντί του αμαρτήσαντος.
Οι Αιγύπτιοι περίμεναν τη "Θεομήτορα Ίσις" να γεννήσει τον Ώρο που θα συντρίψει την κεφαλή του Τυφώνα.
Οι Ινδοί στις Βέδες προσεύχονται στο Θεό να τους στείλει τον Κρίσνα για να τους λυτρώσει, κι οι Κινέζοι περίμεναν τον "Σωτήρα" που θα εξαλείψει τα εγκλήματα και θα συνδιαλλάξει τον ουρανό με τη γη υποφέροντας ο ίδιος!
Σχεδόν όλα τα μηνύματα των Ευαγγελίων τα βρίσκουμε και στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες.
Π.χ., στις "Τρωάδες" του Ευριπίδη συναντάμε ξεκάθαρα δυο βασικές ευαγγελικές αρχές.
Το "μάχαιραν έδωσες μάχαιραν θα λάβεις" ο Ευριπίδης το λέει "την ερημιά σκορπίζοντας κι ο ίδιος αργότερα αφανίζεσαι".
Και το "οι Θεοί υψώνουν όσους δεν ήταν τίποτα, και όσους είχαν υπόληψη συνήθως αφανίζουν", σας θυμίζει κάτι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου