Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Στα βήματα του Ιησού (Α') - Καλοκαίρι 2005

Η Ναζαρέτ είναι σήμερα ένα μικρό χωριό του Ισραήλ.
Στην εποχή του Ιησού ανήκε στη Γαλιλαία, στα σύνορα με τη Σαμάρεια.
Λέγαμε τις προάλλες για τη "Γαλιλαία των Εθνών", το μεγάλο εμπορικό σταυροδρόμι και χωνευτήρι πολιτισμών και θρησκειών...
Οι Ευαγγελιστές απέκρυψαν όσο μπορούσαν το έντονα ειδωλολατρικό και ελληνικό περιβάλλον που μεγάλωσε ο Διδάσκαλός τους, προφανώς για να μην σοκάρουν το ιουδαϊκό τους ακροατήριο.
Μια ώρα με τα πόδια από τη Ναζαρέτ ήταν η ξακουστή πόλη Σέπφωρις (η ρωμαϊκή Διοκαισάρεια), το "κόσμημα της Γαλιλαίας", που ο Ηρώδης Αντύπας έκανε πρωτεύουσα της Επαρχίας του.
Είναι "η πόλη ψηλά στο λόφο" των Ευαγγελίων, με το τεράστιο ρωμαΙκό θέατρο, σκαμμένο στην πλαγιά του λόφου.
Σίγουρα ο μαραγκός Ιωσήφ θα εργάστηκε στα μεγάλα εργοτάξια της πόλης.
Έχοντας στο πλευρό του το γιο της Μαριάμ, ως μαθητευόμενο...
Δεν αποκλείεται ο έφηβος Ιησούς να παρακολούθησε κάποιες απ' τις υπέροχες θεατρικές παραστάσεις ... και να δάκρυσε βλέποντας την Αντιγόνη να υποτάσσεται στα προστάγματα των θείων νόμων, ή τον Οιδίπποδα να καταριέται την πατρίδα που τον έδιωξε.
Η λέξη "υποκριτής" δεν έχει αντίστοιχο στα εβραϊκά ή αραμαϊκά.
Κι όμως, αυτή τη λέξη επέλεξε ο Ιησούς για να μαστιγώσει τους Φαρισαίους!
Τους χτυπούσε εκεί που πονούσαν: οι ιερείς και υπηρέτες του Ναού απεχθάνονταν το θέατρο, αυτή την εισαγόμενη ελληνική τέχνη.
Η Γαλιλαία ήταν στην εποχή του Ιησού "η Αθήνα της Μέσης Ανατολής"!
Όπου θρησκείες και φιλοσοφίες συμπλέκονταν ειρηνικά, βαθιά ριζωμένες στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Κάποιοι αμύητοι διακρίνουν στενή συγγένεια του Χριστιανισμού με τη Στωική ηθικολογία.
Είναι αυτοί που συγχέουν τη θρησκεία με την Εκκλησία.
Ο Χριστιανισμός όμως έχει γονιδιακή συγγένεια με μια άλλη Σχολή Ιεροκηρύκων, χωρίς σύνορα, ήπιων, απολίτικων και αναρχικών, απελευθερωμένων από δόγματα και φορμαλισμούς, που αδιαφορούσαν για πλούτη και εξουσίες, και πρότειναν την αλληλοβοήθεια, την οικουμενική αγάπη και την απλή ζωή.
Κι είχαν για προστάτη τους έναν γιό του Δία, τον Ηρακλή!
Τους έλεγαν "Κυνικούς"...

2 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

παρακολουθώ που και που με σεβασμό και ενδιαφέρον τα κείμενά σου προσπαθώντας να κατανοήσω αυτή την ιδιαίτερη, προσωπική σχέση σου με τον Ιησού, την "πίστη"...

καλό δρόμο να έχεις φίλε

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ναι, ο Ιησούς έχει στοιχειώσει στη σκέψη μου και όχι μόνο.

Και σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλάζω άποψη για το πρόσωπό του!

Πώς να το κάνουμε?

Είναι "σημείο αντιλεγόμενο"...