Μέσα μου κρύβω έναν Εβραίο έναν Χριστιανό κι έναν Μουσουλμάνο.
Τις περισσότερες φορές τα βρίσκουν μεταξύ τους.
Κάποιες όμως πλακώνονται μέχρι σκοτωμού!
Ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ στη δυσάρεστη θέση να επιλέξω έναν απ' αυτούς.
Θα αισθανθώ σαν τον Πάρη που έπρεπε να δώσει το χρυσό μήλο σε μιά απ' τις τρεις Θεές...
Ο Χριστιανισμός φέρνει προς την Αφροδίτη.
Την άστατη, που φλογίζει τις καρδιές και τα κορμιά με τα περιττά λιπάκια της.
Ο Ιουδαϊσμός μού θυμίζει την Ήρα!
Με την ψυχρή κι αυστηρή της ομορφιά, την πρώτη και νόμιμη σύζυγο του Δία.
Και το Ισλάμ μοιάζει της Αθηνάς, της
ευέξαπτης και απαστράπτουσας στο κράνος της Θεάς, της οπλισμένης με
λόγχη που προκαλεί δέος...
Η Αφροδίτη μού υπόσχεται υπερκόσμιες εμπειρίες, η Ήρα ένα μεγάλο βασίλειο, η Αθηνά να με κάνει τον μεγαλύτερο ήρωα του κόσμου.
Η χριστιανική πίστη ταιριάζει στη φαντασιόπληκτη κι ευφάνταστη πτυχή του χαρακτήρα μου.
Αλλά η νευρωτική μου πλευρά αναπαύεται στις θρησκείες του Νόμου και της Σαρία.
Το Ισλάμ και ο Χριστιανισμός είναι θρησκείες παγκόσμιες, γι' αυτό και επεκτατικές.
Ο Ιουδαϊσμός, αντίθετα, είναι θρησκεία περισσότερο εθνική. Γι' αυτό και εσωστρεφής, δεν εξάγει τη θρησκευτική της τρέλα...
Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό: Μια τέτοια θρησκεία μπορεί να εκφυλιστεί αναπτύσσοντας ένα είδος συνειδητού αυτισμού.
Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ν' αναπαράγεις ιεραποστόλους ή συνοριοφύλακες...
Ούτε έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου αν
προτιμώ το χριστιανικό δόγμα "έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία" ή
την εβραϊκή εμμονή με τη "γη της επαγγελίας", που είναι "μόνο δική μας
και κανενός άλλου"!
Πάντως, ο Χριστιανός που θεωρεί πως η "Αγία Γη" είναι στον Ουρανό, μπορεί να χαλαρώσει περισσότερο εδώ κάτω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου