Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Ο Πλάτωνας ανακάλυψε την Ιερά Εξέταση!

Η αλήθεια είναι πως μια εμμονή με τον Πλάτωνα την έχω.
Και πώς να μην την έχω όταν ο πλατωνισμός ουσιαστικά διαμόρφωσε τις δυτικές κοινωνίες τουλάχιστον μέχρι και τον 19ο αιώνα;
Στην ιδανική "Πολιτεία" του Πλάτωνα η αθεΐα θεωρείται αξιόποινη πράξη.
Κάθε πολίτης οφείλει να καταγγείλει στις αρχές όποιον γνωρίζει πως είναι άθεος, αλλιώς τιμωρείται κι ο ίδιος!
Για τον Πλάτωνα η θρησκεία είναι συστατικό στοιχείο της κοινωνικής συνοχής και της κρατικής οντότητας.
Η αθεΐα δεν τιμωρείται για λόγους δογματικής πίστεως, αλλά γιατί οδηγεί στην κοινωνική διάλυση και αναρχία.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η αθεΐα κατά τον Πλάτωνα συνιστούσε πολιτικό έγκλημα.
Όσοι άθεοι ήταν καλοί πολίτες αντιμετωπίζονταν με επιείκεια.
Φυλακίζονταν στο "Σωφρονιστήριον" για πέντε χρόνια, κι εκεί τους επισκέπτονταν ειδικοί σοφοί που μέσω διαλογικών συζητήσεων προσπαθούσαν να τους "αναμορφώσουν".
Μετά την πενταετία ελευθερώνονταν, αλλά αν διέπρατταν πάλι το αδίκημα της αθεΐας θανατώνονταν.
Με άλλα λόγια, ο Πλάτωνας συνέλαβε πρώτος την ιδέα της Ιεράς Εξέτασης και πρότεινε την εφαρμογή της...

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Νέρων και Χριστός...

Όπως ξαναγράψαμε, ο Χριστιανισμός τους τρεις πρώτους αιώνες αποτελεί μια απ’ τις μεγαλύτερες "μαύρες τρύπες" της ιστορίας.
Οι ιστορικές πηγές έχουν συστηματικά εξαφανιστεί προκειμένου να επικρατήσει η άποψη της Εκκλησίας πως οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν κάτι φιλήσυχοι και καλοί άνθρωποι που φρόντιζαν τις χήρες και τα ορφανά αλλά οι τρελοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες τους έριχναν στα λιοντάρια...
Αλλά ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη!
Το κλειδί για να λύσουμε το μυστήριο μάς το ’δωσαν άθελά τους οι ίδιοι οι Χριστιανοί.
Που απ΄τον 4ο αιώνα άρχισαν να παρουσιάζουν κάποια δήθεν αλληλογραφία του Παύλου με τον στωικό φιλόσοφο Σενέκα, δάσκαλο, πρωθυπουργό αλλά και οργανωτή της μεγαλύτερης συνωμοσίας κατά του Νέρωνα.
Η αλληλογραφία αποδείχθηκε βέβαια πλαστή, αλλά προβλημάτισε πολλούς ερευνητές: ποια σχέση μπορεί να είχαν ο αριστοκράτης Σενέκας με τον Παύλο, και ποιο ρόλο έπαιξαν οι φανατικοί χριστιανοί στην προσπάθεια ανατροπής του Νέρωνα;
Και μελετώντας τις ιστορικές πηγές, μεταξύ των οποίων και τις "Πράξεις των Αποστόλων", οι ερευνητές επιβεβαίωσαν πως οι Χριστιανοί αποτέλεσαν πράγματι τον εκτελεστικό βραχίωνα των συνωμοτών που τον Ιούλιο του 64 έβαλαν τη μεγάλη πυρκαγιά στη Ρώμη που έκαψε το 1/3 της πόλης.
Είχε δίκιο η αυτοκρατορική αστυνομία του Νέρωνα που έδειξε ως ενόχους τους Χριστιανούς...
Το 65 μ.Χ. εκδηλώθηκε και η κύρια συνωμοσία που καταπνίγηκε στο αίμα, ο Σενέκας αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει και, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, εκτελέστηκαν οι Χριστιανοί ηγέτες Πέτρος και Παύλος!
Έκτοτε, το ρωμαϊκό κράτος αντιμετώπισε το Χριστιανισμό ως αυτό που πράγματι ήταν: δηλαδή όχι ως θρησκεία αλλά ως "μυστική εταιρεία", που στόχο είχε την κατάληψη της εξουσίας με κάθε μέσο...
Οι Χριστιανοί έφτασαν πολύ κοντά στο στόχο τους όχι μόνο την εποχή του Νέρωνα (64-65 μ.Χ) αλλά και γύρω στα 250 μ.Χ. Αλλά τους εμπόδισε ο "νέος Νέρων", ο αυτοκράτορας Δέκιος, που κίνησε οκτάμηνο γενικό διωγμό και εξάρθρωσε όλους τους πυρήνες τους στην κρατική μηχανή.
Η εξουσία καταλήφθηκε τελικά τον 4ο αιώνα επί Μ. Κωνσταντίνου.
Και οι Χριστιανοί συμπεριφέρθηκαν όπως όλοι οι επαναστάτες που καταλαμβάνουν βίαια την εξουσία: πρώτα έσφαξαν τους εσωτερικούς τους αντιπάλους ("αιρετικούς") και μετά τους εχθρούς τους.
Αλλά θα ξαναεπανέλθουμε στους τρεις πρώτους αιώνες.
Και θα μιλήσουμε για τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα, που δεν ήταν ο Κωνσταντίνος αλλά κάποιος άλλος... περίπου 75 χρόνια νωρίτερα...

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Ραβίνος κι όχι Χριστιανός ήταν ο Ιησούς!

Ας συνοψίσουμε όσα μέχρι τώρα έχουμε πει για τον ιστορικό Ιησού:
Ήταν ένας απ’ τους σημαντικότερους ραβίνους της εποχής του, ηγέτης μιας μετριοπαθούς επαναστατικής ομάδας Ζηλωτών απ’ τη Γαλιλαία.
Ήταν βαθύς γνώστης της ιουδαϊκής γραμματείας και κύριος άξονας της διδασκαλίας του ήταν η κατάργηση της στείρας τυπολατρίας και η στροφή προς τον έσω άνθρωπο, με έμφαση στις εσωτερικές του προθέσεις-κίνητρα κι όχι στις εξωτερικές πράξεις.
Γνώριζε μεθόδους θεραπειών δια της υπνώσεως και αυθυποβολής και διέθετε μοναδική διαλεκτική ικανότητα.
Γι’ αυτό και οι ελληνίζοντες τον αποκαλούσαν "Ιουδαίο σοφιστή".
Γύρω στα 30 μ.Χ., τις παραμονές του εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς ηγήθηκε μιας περιορισμένης επαναστατικής κίνησης που είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή κατάληψη του Ναού του Σολωμόντα.
Αυτό φαίνεται και στα Ευαγγέλια από δύο γεγονότα:
α) Τη θριαμβευτική είσοδο στην πόλη ("Κυριακή των Βαΐων") ως Μακκαβαίος ελευθερωτής.
β) Την εκδίωξη των εμπόρων απ’ τον περίβολο του Ναού.
Η ρωμαϊκή φρουρά επενέβη αμέσως, οι σύντροφοι του Ιησού σκόρπισαν τρομαγμένοι, ίσως και κάποιοι τον πρόδωσαν συνειδητά, ο ίδιος συνελήφθη, δικάσθηκε αμέσως και καταδικάσθηκε σε σταυρικό θάνατο όπως συνέβαινε με τους επαναστάτες εκείνης της εποχής.
Αποδείξεις πως ο Ιησούς ήταν εξέχων ραβίνος βρίσκουμε αρκετές στα Ευαγγέλια της Εκκλησίας.
Κατ’ αρχήν βλέπουμε έντονο το φαινόμενο των "ιερών επτάδων" που συναντάμε στην εβραϊκή Βίβλο:
Επτά οι μακαρισμοί στην επί του Όρους Ομιλία, επτά τα "ουαί" κατά των Φαρισαίων, επτά οι συμβολισμοί της Βασιλείας του Θεού, η εντολή να συγχωρείς τον συνάνθρωπο όχι επτά αλλά εβδομήντα επτά φορές κλπ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ραβινικής προσευχής είναι και το "Πάτερ ημών"!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως απευθύνεται αποκλειστικά στον Πατέρα-Γιαχβέ, χωρίς καμία αναφορά στον τριαδικό θεό των Χριστιανών.
Η προσευχή διαιρείται (πάλι) σε επτά παρακλήσεις και μοιάζει καταπληκτικά με δυο πανάρχαιες ιουδαϊκές προσευχές:
α) Μια ιερή προσευχή που ψάλλουν οι Εβραίοι στις κηδείες τους ξεκινάει ως εξής:
"Δόξα σοι και αγιασθήτω το μεγάλο όνομά Του στον κόσμο που δημιούργησε σύμφωνα με το θέλημά Του, και ελθέτω η Βασιλεία Του στη ζωή μας και στη ζωή όλου του οίκου Ισραήλ".
β) Στη γιορτή της εβραϊκής Πρωτοχρονιάς ψάλλεται μεταξύ άλλων και η εξής προσευχή:
"Πάτερ ημών, Βασιλιά μας, έχουμε αμαρτήσει ενώπιόν Σου.
Πάτερ ημών, Βασιλιά μας, δεν υπάρχει για μας άλλος Βασιλιάς εκτός από Σένα.
Πάτερ ημών, Βασιλιά μας, ορισθήτω το θέλημά Σου, σύμφωνα με το όνομά Σου.
Πάτερ ημών, Βασιλιά μας, για χάρη Σου ελέησον ημάς.

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Για να γίνεις άγιος πρέπει να νικήσεις πολλά μπέιμπι ντολ!

Στη Μονή των Ιβήρων υπήρχε στην αρχαιότητα μεγάλος ναός του Απόλλωνα.
Και νοτιότερα της Αφροδίτης.
Ένα καλογέρι με πήγε κάποτε σ’ ένα φαράγγι και μου ’δειξε σπασμένα κομμάτια μαρμάρου.
Του ’πα πως ποτέ δεν γούσταρα την Αφροδίτη της Μήλου. Πώς το λένε ρε παιδί μου; Τη βλέπω και δεν μου κάνει "κούκου"!
"Πολύ φυσικό", μου απάντησε ο πατήρ Γαβριήλ. "Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ο Απόλλωνας που του πρόσθεσαν στήθη"!
Έπεσα ξερός! Πρώτη φορά άκουσα αυτή την άποψη...
Άλλες φορές δεν με ένοιαζε.
Αλλά τώρα με απασχολεί το πρόβλημα της απλυσιάς και των κοριών.
Και καλά, σαπούνι δεν πρόκειται να βρω στη Σκήτη των ... Το θεωρούν μεγάλη αμαρτία. Ξεπλένεις το νερό του βαπτίσματος.
Έχουν όμως ένα φυστικόλαδο για το χτένισμα του κότσου...
Αλλά γιατί να μου χαρακώσουν το κορμί αυτοί οι μικροί διαόλοι;
Ποιος ξέρει πόσα βράδια θα μείνω άυπνος κυνηγώντας ψύλλους και κοριούς.
Αλλά έχει κι η αϋπνία τα καλά της: δεν δυσκολεύεσαι να ξυπνήσεις το πρωί...
Άλλωστε γιατί να κοιμηθώ;
Το κρεβάτι ή θα είναι το άντρο του έρωτα ή αλλιώς δεν χρειάζεται...
Στο Όρος ζουν 8.000 καλόγεροι που μισούν τις γυναίκες αλλά λατρεύουν μια γυναίκα: την Παναγιά!
Όμως δεν υπάρχει πνεύμα χωρίς κορμί.
Στο θέμα αυτό είμαι απόλυτος:
Να ’σαι αγνός ενώ υπάρχουν γυναίκες με μπέιμπι ντολ σε κάθε γωνιά του δρόμου.
Αυτό μονάχα αξίζει τον Παράδεισο...

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Λέω να ξαναπάω μια βολτούλα στ’ Αγιονόρος!

Θα ξεκινήσω απ’ τα Καρούλια.
Σε κείνη τη Σκήτη που ’χα πάει πριν 10 χρόνια.
Τη νύχτα μού επιτέθηκε ένα λεφούσι κοριών.
Το πρωί τα καλογέρια μού εξήγησαν πως είναι ο καλύτερος τρόπος να διώχνουν τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.
Υπάρχουν και κάποιες γυναίκες που ντύνονται αντρίκια και φτάνουν μέχρι τις Σκήτες.
Την πεζοπορία μπορεί να την αντέξουν.
Τους κορέους ποτέ!
Θα ψάξω να βρω και τον Ρουμάνο καλόγερο.
Που πριν ασκητέψει έφαγε με το κουταλάκι όλη την Αμέρικα.
Έζησε τη βιάση της αμερικάνικης ζωής κι αποφάσισε να ηρεμήσει στην έρημο τ’ Αγιονόρους.
Τον θυμάμαι να προσεύχεται:
"Παρθένα μου κάνε ν’ αποτελείται ο χρόνος από 364 Κυριακές κι η 365η να ’ναι η μέρα του γάμου της αδελφής μου!"...
Θα περάσω κι απ’ την Αγια-Άννα, να χαιρετήσω τον παπα-Μιχαήλ. Αν ζει ακόμα.
Θυμάμαι όταν του πρότεινα να πάρουν καμιά κοτούλα για να τρώνε κανένα αυγούλι, με αποστόμωσε:
"Τη μέρα που θα φέρουμε την κότα κάποιοι αδελφοί θα προτείνουν να πάρουμε και καμιά γατούλα,  μια προβατίνα ή μια γαϊδούρα. Κι απ’ τη γαϊδούρα μέχρι τη γυναίκα, η απόσταση είναι μικρή"!
Τι να πρωτοθυμηθώ...
Είχα συναντήσει κι έναν Σέρβο, από παλιό αριστοκρατικό σόι.
"Πριν καλογερέψω", μου εξομολογήθηκε, "έκανα τα πάντα στη βέβηλη ζωή μου. Αλλά ποτέ δεν έφτασα ν’ αγαπήσω μια γυναίκα. Οι γυναίκες είναι βρώμικα ζώα, δοχεία ακαθαρσίας, δημιουργήματα της λάσπης και της κολάσεως!"...

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Το "φάρμακο" του θρησκευτικού φανατισμού...

Κάποτε τσακωνόντουσαν ένας Εβραίος με έναν Χριστιανό.
"Ο Μεσσίας δεν ήρθε ακόμη!", επέμενε ο Εβραίος.
"Ο Μεσσίας ήρθε πριν 2.000 χρόνια", πείσμωνε ο Χριστιανός, "και τον περιμένουμε όπου να ’ναι να ξανάρθει!".
Κι ο καυγάς φούντωνε.
Ευτυχώς μπήκα στη μέση και τους έδωσα τη λύση:
"Μη τσακώνεστε αδέλφια! Το πράμα είναι πολύ απλό. Περιμένετε να ’ρθει ο Μεσσίας κι η διαφωνία σας θα λυθεί. Αν όταν έρθει πει ‘Χαίρω πολύ για τη γνωριμία’ τότε θα ’χει δίκιο ο Εβραίος. Αν όμως πει ‘Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω’ τότε θα δικαιωθεί ο Χριστιανός. Ως τότε ζήστε τη ζωούλα σας!"...

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Ετεοκρήτες, Έλληνες, Ιουδαίοι, Μακεδόνες, Χριστιανοί... είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα!

Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε πως αυτό που ονομάζουμε "Χριστιανισμό" δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη διδασκαλία του ιστορικού Ιησού.
Ο Ιησούς όταν έμαθε πως τον αναζητεί μια ομάδα Ελλήνων ήταν η πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή του που ενθουσιάστηκε ειλικρινά.
Γιατί οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να τον κατανοήσουν...
Διαβάζοντας την ιστορία απορούμε για το μένος των Χριστιανών του 4ου έως τον 6ο αιώνα ενάντια σε κάθε τι ελληνικό.
Διέλυσαν τους ελληνικούς ναούς, κατάργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, απαγόρευσαν τα Μυστήρια, έκλεισαν τα μαντεία, τα θεραπευτήρια και τέλος τις φιλοσοφικές σχολές...
Το κλείσιμο της Ακαδημίας που ίδρυσε ο Πλάτωνας στην Αθήνα μετά από 917 συνεχή χρόνια λειτουργίας ήταν συγκλονιστικό γεγονός.
Νομίζω πως για να εξηγήσουμε το ανθελληνικό μένος των Χριστιανών πρέπει να γυρίσουμε κάμποσους αιώνες πίσω, γύρω στα 170 π.Χ., όταν ο ελληνιστής Βασιλιάς της Συρίας Αντίοχος Δ’ ο Επιφανής προσπάθησε να εξελληνίσει βίαια τους Ιουδαίους.
Καταλήστευσε το Ναό της Ιερουσαλήμ, τοποθέτησε σ’ αυτόν βωμό του Δία, απαγόρευσε αυστηρά την περιτομή και την αργία του Σαββάτου...
Όλ’ αυτά τα υπέμειναν οι φουκαράδες Ιουδαίοι, αλλά το ποτήρι ξεχείλισε όταν ο Αντίοχος τους υποχρέωσε να συμμετάσχουν δαφνοστεφανωμένοι στις εορτές του Διόνυσου!
Πράγματι, δεν θα υπήρχε γελοιοδέστερο θέαμα από έναν εβραϊκό όχλο να τριγυρνά στο δρόμο κρατώντας υψωμένους φαλλούς και τραγουδώντας άσεμνα άσματα!
Η τακτική αυτή του Αντίοχου ήταν απαράδεκτη και εντελώς ξένη στο πνεύμα της αρχαιοελληνικής ανεξιθρησκίας.
Οδηγηθήκαμε έτσι στην επανάσταση των Ιουδαίων (Μακκαβαίων) το 167 π.Χ. που οδήγησε στην τελική τους επικράτηση.
Την περίοδο αυτή καλλιεργήθηκε στον ιουδαϊκό κόσμο ένα θανάσιμο μίσος κατά των Ελλήνων.
Που ήρθε να προστεθεί στο πανάρχαιο μίσος κατά των Φιλισταίων-Ετεοκρητών, που τους θεωρούσαν επίσης Έλληνες.
Κι έτσι οι Ιουδαίοι πήραν την ιστορική τους ρεβάνς, έξι αιώνες αργότερα, μέσω των Ιουδαιο-χριστιανών που κατέλαβαν την εξουσία.
Αξίζει να διαβάσει κανείς τα βιβλία των "Μακκαβαίων" της Π. Διαθήκης, που η Εκκλησία μας παραδόξως θεωρεί "ιερά και θεόπνευστα"!
Εκεί ο εχθρός δεν αποκαλείται "ειδωλολάτρες" ή "εθνικοί", αλλά "Έλληνες"! 
Κι έτσι, η αρχαία ελληνική θρησκεία κι ο ελληνικός πολιτισμός καταστράφηκαν για τις ανοησίες ενός ψυχασθενούς "Μακεδόνα", του Αντίοχου του Επιφανή...