Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Απ’ το ημερολόγιο ενός προσκυνητή B’ (Στο βουδιστικό μοναστήρι της Ταϊλάνδης)

Εξελίσσομαι στη μασκότ του βουδιστικού μοναστηριού της Ταϊλάνδης.
Καθώς με βλέπουν γελαδερό, μου λένε πως έχω "το χαμόγελο του Βούδα"!
Στα Ευαγγέλια ο Χριστός ποτέ δεν γέλασε.
Ο Βούδας ήταν εύθυμος αλλά και μυστηριώδης...
Μιλούσε κι αυτός με παραβολές, έπιανε κουβέντα μ’ όποιον συναντούσε, ήταν ανέστιος, δεν είχε πού την κεφαλήν κλίνη...
Είχε ισχυρή επιχειρηματολογία και κέρδιζε όλες τις λογομαχίες, όπως κι ο Ιησούς.
Ο Βούδας δεν κρατούσε μπαστούνι γιατί το θεωρούσε εν δυνάμει όπλο.
Δεν θα χρησιμοποιούσε βία ούτε για να διώξει τους εμπόρους απ’ το προαύλιο του ναού.
Δίδασκε το "γνώθι σαυτόν", ήταν αντίθετος στις τελετουργίες, στις θυσίες, στην οργανωμένη λατρεία.
Απέρριπτε και τη συμφεροντολογική άποψη "καλύτερα να ποντάρεις στην ύπαρξη του Θεού παρά στο τίποτα"!
"Αν το πλύσιμο στο Γάγγη είναι ικανό να φέρει τη λύτρωση", έλεγε, "τότε οι κροκόδειλοι και τα ψάρια του ποταμού θα ήταν τα ιερότερα όντα"!
Προσωπικά δεν πείθομαι απ’ τη βουδιστική διδασκαλία.
Τη θεωρώ κι αυτή δημιούργημα της ανθρώπινης σκέψης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: