Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (Δ')

Ο Ραμαχάρι είναι ένας όμορφος ροδομάγουλος γιόγκι με εντυπωσιακά φαρδιούς ώμους.
Δίπλα του στέκεται πάντα μια λέαινα, πλήρως υποταγμένη στην πνευματική του γοητεία.
Το θηρίο έχει γίνει χορτοφάγο!
Τρώει μόνο ρύζι και γάλα.
Ο δάσκαλός της την έμαθε να προφέρει με ευλάβεια τον συμπαντικό ήχο ΩΜ μ’ έναν βαθύ και εύηχο βρυχηθμό!
Πρώτη φορά βλέπω θρήσκο αιλουροειδές...
Στο μυαλό μου έρχονται δυο Χριστιανοί άγιοι-γιόγκι, ο Μάμας κι ο Γεράσιμος ο Ιορδανίτης.
Είχαν κι αυτοί τον τρόπο τους να γοητεύουν τ’ αγρίμια...
Τις προάλλες μιλήσαμε για τον "αιωρούμενο γιόγκι".
Το προσόν αυτό δεν είναι μονοπώλιο των ινδουιστών.
Τον 17ο αιώνα έζησε στη Δύση ένας καθολικός χριστιανός άγιος με τα ίδια προσόντα, ο Ιωσήφ του Κουπερτίνου.
Ο μοναχός Ιωσήφ στα μάτια του κόσμου φαινόταν διαρκώς αφηρημένος.
Στο μοναστήρι του οι άλλοι αδελφοί ποτέ δεν του ανέθεταν το διακόνημα να στρώσει την τράπεζα.
Δεν το ’χε σε τίποτα, κρατώντας τις πιατέλες με τα φαγητά ν’ ανέβει στο ταβάνι και να ξεχαστεί εκεί μέχρι την επόμενη μέρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: