Αγιορείτικες αναμνήσεις (Ζ') - Στ' Αγιονόρος ούτε ο Θεός δεν ξέρει την ακριβή ώρα!

Δεν φαντάζεστε πόσο δυσκολεύομαι να υπολογίσω την ακριβή ώρα στ' Αγιονόρος.

Εδώ ο χρόνος υπολογίζεται κατά το βυζαντινό ωρολογιακό σύστημα. Δηλαδή το δικό μας μεσημέρι αντιστοιχεί στη δύση του ήλιου.

Κι άντε τώρα εσύ να βρεις πότε ακριβώς δύει ο ήλιος!

Ρωτάω και μου λένε πως ο ήλιος θεωρείται πως δύει όταν κι οι τελευταίες του ακτίνες εγκαταλείπουν την ψηλότερη κορυφή του Άθω.

Παρ' τ' αυτό και κούρευτο!

Δεν βλέπουμε όλοι την ίδια κορυφή, ούτε υπάρχει κάποιος να μας βεβαιώσει πως αυτή είναι η "τελευταία ακτίνα".

Γι' αυτό και στα οργανωμένα μοναστήρια υπάρχει ειδικός μοναχός, ο "Ρολογάρης", που ρυθμίζει με ακρίβεια τα ρολόγια της Μονής.

Πάντως, έχω διαπιστώσει πως υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις, που μπορεί να φτάσει και τη μία ώρα.

Αυτή η ασάφεια πελαγώνει εμάς τους κοσμικούς, αλλά για τ' Αγιονόρος δεν είναι τίποτα μια ώρα πάνω ή κάτω...

Και στο ημερολόγιο υπάρχει κάποιο μπέρδεμα καθώς ακολουθείται το "παλαιό", δηλαδή το Ιουλιανό Ημερολόγιο κι όχι το "παπικό", δηλαδή το Γρηγοριανό.

Αυτό σημαίνει στην πράξη πως στο Όρος οι άνθρωποι ζουν 13 μέρες πίσω απ' τον υπόλοιπο κόσμο.

Αλλά αντιμετωπίζεται εύκολα, γιατί είναι κάτι σταθερό και δεν κυνηγάς τις ηλιαχτίδες στην κορυφή του Άθω για να ρυθμίσεις το ρολόι σου...