Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

To προηγούμενο όνομα του Χριστού ήταν "Ορφέας"!

Το Παγγαίο σήμερα μοιράζεται ανάμεσα σε δυο νομούς: της Καβάλας και των Σερρών. Αλλά στην αρχαιότητα ανήκε στους Δάκκες της Θράκης, που οι Έλληνες τους έλεγαν Γέτες.
Πανέμορφο βουνό το Παγγαίο. Όλο πηγές και ρεματιές. Και σε μια κορφή του βρίσκεται και το ιστορικό μοναστήρι της Παναγιάς της Εικοσιφοίνισσας, που κι αυτό χτίστηκε (ω! τι σύμπτωσις!) πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού...
Αλλά το Παγγαίο είναι και το ιερό όρος του Ορφισμού!
Εδώ ερχόταν κάθε πρωί ο μυθικός βασιλιάς της Θράκης, ο Ορφέας, για να υποδεχτεί με τη μουσική της άρπας του την ανατολή του ήλιου, δηλαδή του θεού Απόλλωνα.
Ο ορφισμός είναι τεράστιο κεφάλαιο της συγκριτικής θεολογίας.
Αποτέλεσε ένα θρησκευτικό κίνημα αντίδρασης στις ακρότητες της διονυσιακής λατρείας. Στην ωμοφαγία, στις οργιαστικές τελετουργίες, στην εκστατική παράκρουση.
Ο Ορφέας ήταν αρχικά ιερέας του Διόνυσου. Αλλά μετεστράφη στον Απόλλωνα, που στα ελληνικά σημαίνει "ο ένας Θεός". Πρόκειται για το θεό-ήλιο, τον Ατόν κατά τους Αιγύπτιους, τον "ήλιο της δικαιοσύνης" όπως αργότερα ονόμασαν το δικό τους Θεό οι χριστιανοί.
Η μεταστροφή του Ορφέα προκάλεσε την αντίδραση των οπαδών του Διόνυσου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι ιέρειες του Διόνυσου, οι Μαινάδες, τον κατακρεούργησαν!
Όμως, στη μυστηριακή ορφική θρησκεία βρίσκει κανείς όλα σχεδόν τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν αργότερα το Χριστιανισμό: τον ιδιότυπο μονοθεϊσμό, την ασκητική ζωή, την κάθαρση, τη λύτρωση, την μετά θάνατον τιμωρία, την αθανασία της ψυχής (αλλά και τη μετενσάρκωση), το προπατορικό αμάρτημα, την ένωση του ανθρώπου με το θεό και, κυρίως, την ιδέα του θεού που πάσχει, πεθαίνει κι ανασταίνεται!
Οι μύθοι του Διόνυσου-Ζαγρέα, του Ορφέα και του Ιησού Χριστού ταυτίζονται στα σπουδαιότερα και στα ουσιαστικότερα σημεία τους. 
Και οι πιστοί τους, μέσα από συγκεκριμένες μυστηριακές τελετές γεύονται το "σώμα και αίμα θεού", ταυτιζόμενοι έτσι μαζί του...
Και μην ξεχνάμε και τη γνωστή φράση του Χριστού· "Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή"!
Η σχέση ορφισμού-χριστιανισμού είναι ολοφάνερη. Πέρασε μάλιστα και στην πρωτοχριστιανική τέχνη. Στη γνωστή αναπαράσταση του Ιησού ως "καλού ποιμένα" που μαζεύονται γύρω του γητευμένα τα άγρια ζώα. Μια καθαρά ορφική εικόνα...
Χαρακτηριστική είναι ακόμα και η σφραγίδα που βρίσκεται σε κάποιο γερμανικό μουσείο, χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. και δείχνει τον Ορφέα εσταυρωμένο!

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Θεός σχωρέσει την ψυχούλα της Ψυχής!


O Γιώργος Παξινός είναι μέλος (αντεπιστέλλον) της Ακαδημίας Αθηνών από το 2012 και της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών από το 2009. Είναι διεθνώς γνωστός και πολυβραβευμένος για τη συμβολή του στη νευροανατομία και στη χαρτογράφηση του εγκεφάλου του ανθρώπου και των ζώων.

Τα συγγράμματά του και οι έρευνές του έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην καταπολέμηση νευροεκφυλιστικών παθήσεων όπως το Πάρκινσον και το Αλτσχάιμερ.

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:

ΕΡ: Υπάρχει τελικά ψυχή και τι εννοούμε σήμερα με αυτό τον όρο, υπό το φως των σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων;

ΑΠ: Η μεγάλη πλειονότητα των νευροεπιστημόνων δεν θεωρεί ότι χρειάζεται ο όρος «ψυχή». Δεν θεωρούν ότι υπάρχει "φάντασμα μέσα στη μηχανή", στον οργανισμό μας. Η ψυχολογία έχασε την ψυχή της το 1930, όταν οι ψυχολόγοι (σ.σ. οι μπιχεβιοριστές) σταμάτησαν να μιλάνε για ψυχή και άρχισαν να μιλάνε για συμπεριφορά, για ερέθισμα-αντίδραση. Σήμερα πια ο ψυχολόγος δεν χρειάζεται να επικαλεσθεί τον όρο «ψυχή» για να δουλέψει με έναν ασθενή που έχει μία φοβία, μια κατάθλιψη, μια έμμονη ιδέα. Βέβαια, δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ψυχή.

Αρκείσαι να πεις ότι δεν υπάρχει κάποια ένδειξη γι' αυτήν και ότι δεν χρειάζεσαι να την επικαλεσθείς για να κάνεις τη δουλειά σου ως ψυχολόγος. Βέβαια, η ευθύνη της απόδειξης δεν είναι δικιά μου, αλλά εκείνου που ισχυρίζεται ότι υπάρχει ψυχή.

ΕΡ: Είναι ξεπερασμένο αυτό που πιστεύει ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος τοποθετεί τα συναισθήματα στην καρδιά του; Είναι πια ξεκάθαρο για τους επιστήμονες ότι όλα τα συναισθήματα, από τα πιο αρνητικά (μίσος) έως τα πιο θετικά (αγάπη-έρωτας), εδράζονται στον εγκέφαλο-νου και δεν έχουν καμιά σχέση με την καρδιά;

ΑΠ: Οι καρδιοχειρουργοί έδειξαν ότι αν ένας άνδρας κάνει μεταμόσχευση καρδιάς, μετά δεν αγαπά τη γυναίκα του πεθαμένου. Βέβαια, ο εγκέφαλος δεν κάνει ταχυπαλμία, όταν η αγαπημένη μας μάς φιλά, ενώ η καρδιά κάνει ταχυπαλμία. Όμως η καρδιά μας είναι ο σκλάβος του εγκεφάλου, ο οποίος την κατευθύνει.

ΕΡ: Έχει εντοπισθεί κάποιο «κύκλωμα» στον ανθρώπινο εγκέφαλο, που να μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας άνθρωπος ξαφνικά μετατρέπεται σε εγκληματία;

ΑΠ: Έχω μελετήσει την επιθετικότητα από τότε που ήμουν στο Γιέηλ. Η γάτα συνήθως δεν σκοτώνει αρουραίους, αλλά μόνο ποντικούς. Εντούτοις μπορείς να την κάνεις να επιτεθεί σε έναν αρουραίο, αν της ερεθίσεις ένα συγκεκριμένο μέρος του εγκεφάλου, στον υποθάλαμο, που έχει να κάνει με την επιθετικότητα. Φαίνεται πως υπάρχουν αδρανή συστήματα μέσα στον εγκέφαλο, που μπορούν να ενεργοποιηθούν τεχνητά μέσω ηλεκτρικού ρεύματος.

ΕΡ: Μπορούν, αντίστροφα, να ξεριζωθούν από τον ανθρώπινο εγκέφαλο οι εγκληματικές τάσεις;

ΑΠ: Ακριβώς αυτό προσπαθούσα στο Γιέηλ: να κάνω μια γάτα να μην σκοτώνει ποντίκια.

Πράγματι, βρήκαμε μια εγκεφαλική περιοχή, στον θάλαμο, που αν την ερέθιζες με ηλεκτρικό ρεύμα, τότε σταματούσες την επιθετικότητά της γάτας. Άρα πρέπει να υπάρχουν συστήματα στον εγκέφαλο, που είτε βοηθούν, είτε καταστέλλουν την επιθετικότητα. Δεν μπορεί, έτσι, να αποκλείσει κανείς ότι στο μέλλον θα βρεθεί κάποια χημική ουσία που θα καταστέλλει τις επιθετικές τάσεις.

ΕΡ: Πόσο μοιάζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τον εγκέφαλο των ζώων; Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε επιθετικά ζωικά ένστικτα;

ΑΠ: Δεν έχω βρει ανατομικές διαφορές μεταξύ του εγκεφάλου του ανθρώπου και των πιθήκων. Είναι βέβαια επικίνδυνο να βγάλει κανείς συμπεράσματα από αυτές τις ομοιότητες. Ίσως θα είναι κάποτε εφικτό να ελεγχθεί περισσότερο το ζωικό στοιχείο στον άνθρωπο, αλλά δεν ξέρω πόσο επιθυμητό θα ήταν αυτό. Μπορεί να έχουμε ακόμη ένα μεγάλο μέρος από τον εγκέφαλο των ερπετών, αλλά το ερώτημα είναι τι μπορούμε να χάσουμε, αν τον καταστείλουμε.

Πάντως κάτι χρειάζεται να γίνει με την επιθετικότητα, γιατί οι άνθρωποι σκοτώνονται για τόσες αιτίες, όπως φυλετικές ή θρησκευτικές. Περισσότερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα του Θεού, παρά του Διαβόλου.

ΕΡ: Πιστεύετε πράγματι πως δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο; Τότε όμως ποιος μέσα μας παίρνει τις αποφάσεις, π.χ. να κόψει το τσιγάρο ή να επενδύσει σε αυτήν την μετοχή και όχι στην άλλη;

ΑΠ: Ο νους είναι η ενέργεια των νευρώνων. Και, σαν τη Βουλή των Ελλήνων, κάθε νευρώνας λέει το δικό του και κάποιος νικάει στο τέλος. Στο συναισθηματικό πεδίο, π.χ. στην αγάπη, δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Δεν μπορείς να κατευθύνεις τα συναισθήματά σου με τη θέλησή σου. Για άλλα θέματα, πέρα από τα συναισθήματα, είναι δυσκολότερο να αποδείξει κανείς ότι επίσης δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις πως θα πας να δεις αυτή την ταινία και όχι την άλλη, όμως στην πραγματικότητα ο εγκέφαλός σου έχει αποφασίσει από πριν και σε ενημερώνει. Οι αποφάσεις σου είναι θέμα νευρώνων. Δεν είσαι παρά ένας φελλός πάνω στα κύματα του εγκεφάλου και όχι το ίδιο το κύμα.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Γνωριμία με το Ισλάμ (Γ') - Έγινα μέγας ερμηνευτής του Κορανίου!

Πολύ γουστάρω να κόβω βόλτες στους μουσουλμανο-μαχαλάδες της Ξάνθης.
Αράζω στους καφενέδες με τις ώρες και αμολάω το ζωνάρι μου για κουβέντα.
Στην αρχή είναι διστακτικοί μαζί μου. Μα σαν ανοίξω το κουτάκι με τις μαλακίες, οι άνθρωποι χαλαρώνουν και γινόμαστε φίλοι, καρντάσια, αρκαντάσηδες, πώς το λένε;
Είναι απλοί άνθρωποι, αφελείς, καμιά σχέση με τη δικιά μου  αρβανιτο-βλάχικη κουτοπονηριά!
Αλλά νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια απέναντι στο χριστιανο-φασιστικό ελληνικό κράτος. Εκεί πατάει και το τούρκικο προξενείο και τους έχει στο χέρι. "Αν σταματήσει η Τουρκία να σας προστατεύει", τους λένε, "οι Έλληνες θα σας περάσουν από μαχαίρι"!
Τους εξηγώ πως δεν θέλω να ’χω καμιά σχέση μ’ αυτό το ελληνικό κράτος-τρομοκράτη. Πως το δικό μου όνειρο είναι μια παμβαλκανική ομοσπονδία που θα στηρίζεται στην ανεξιθρησκεία και στην άμεση δημοκρατία. Δεν αργώ να κερδίσω την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη τους.
Μόλις τους λέω πως είμαι θεολόγος, μου λένε "μια στιγμή" και στέλνουν να φωνάξουν κάποιον Ιμπραήμ, ιεροδιδάσκαλο. 
Ο καφενές γέμισε, κι όλοι κρέμονταν απ’ τα χείλη μας. Περίμεναν μάλλον μια συζήτηση γύρω απ΄το ποιος Θεός είναι αληθινός και ποιος ψεύτικος.
Δεν τους έκανα τη χάρη. Αρκετό κακό έκαναν ως τώρα οι θρησκείες, ας μπει ένα τέλος. Όχι άλλοι διχασμοί.
Αλλά δεν άντεξα να μην το παίξω και λίγο "σοφή κουκουβάγια"!
"Το τζιχάντ", τους λέω, "οι δυτικοί χριστιανοί το μεταφράζουν ως Ιερό Πόλεμο. Και το ταυτίζουν με βομβιστές αυτοκτονίας, αποκεφαλισμούς και άλλες τέτοιες βαρβαρότητες! 
Κάνουν λάθος. Τζιχάντ σημαίνει Μεγάλος Εσωτερικός Ιερός Πόλεμος. Είναι ο αγώνας που οφείλει να δίνει κάθε πιστός του Ισλάμ ενάντια στα εσωτερικά του πάθη, στα κτηνώδη ένστικτα.
Είναι ο πόλεμος του Απόλλωνα με τον Πύθωνα, του Άι-Γιώργη με τον εσωτερικό δράκο.
Το Κοράνι λέει πως αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο είν’ σα να σκότωσες όλον τον κόσμο. Κι αν σώσεις έναν άνθρωπο, έσωσες όλον τον κόσμο!
Το Κοράνι απαγορεύει κάθε διάκριση χρώματος, φυλής και θρησκείας. Και προτρέπει να ανταποδίδομε το κακό με το καλό. Διατάζει τους πιστούς να μην φιλονικούν με τους οπαδούς της Βίβλου, γιατί πιστεύουν στον ίδιο Θεό.
Σύμφωνα με μια παλιά ισλαμική παράδοση, το εγγονάκι ρωτάει τον παππού του: ποιος είναι ο πιο μεγάλος αγγελιοφόρος του Θεού στον κόσμο; Ο Βούδας, ο Χριστός ή ο Προφήτης;
Ο παππούς του ’δειξε τα τρία αστέρια του αστερισμού του Κρόνου και το ρώτησε: έχει σημασία ποιο είν’ πιο μεγάλο; Όχι, του απάντησε το εγγονάκι. Και κατάλαβε...".
Φαίνεται πως ήμουν πολύ πειστικός!
Αλλιώς δεν εξηγείται πως όλοι απαιτούσαν να κάτσω και να γίνω ιεροδιδάσκαλος στα παιδιά τους. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μου προτεινόταν να μπω στο μισθολόγιο του τουρκικού δημοσίου...
"Ποτέ δεν ακούσαμε κανέναν να μας εξηγεί τόσο καλά το Κοράνι", έλεγαν.

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Γνωριμία με το Ισλάμ (B') - Πώς οι "παπάδες" κάθε θρησκείας σπέρνουν το μίσος...

Τριγυρνώντας στη Θράκη δεν μπορείς να μη χαρείς βλέποντας πόσο αρμονικά και φυσιολογικά συγκατοικούν χριστιανοί και μουσουλμάνοι. 

Συνεχίζεται μια παράδοση κοντά χιλίων χρόνων, από τότε που πρωτοπάτησαν το πόδι τους στη Μικρασία οι Σελτζούκοι Τούρκοι.
Οι θρησκείες είν’ σαν το μαχαίρι. Μπορεί να κόψεις το ψωμί και να φαν οι πεινασμένοι, αλλά μπορείς και να κόψεις λαιμούς...
Σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι που καλλιεργούν το φανατισμό και το μίσος. Κι αντί να μπαίνουν στη μαύρη λίστα, συχνά ... αγιοποιούνται.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είν’ κι ο λεγόμενος Κοσμάς ο Αιτωλός. Που έδρασε γύρω στα 1770 κυρίως στην περιοχή της Ηπείρου.
Ο Κοσμάς δεν ενεργούσε από μόνος του, αλλά ήταν εντολοδόχος του Πατριαρχείου. Κι απ’ τη δράση του μπορούμε να καταλάβουμε τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η Εκκλησία.
Το πρόβλημα δεν ήταν οι Οθωμανοί, που άλλωστε εξασφάλιζαν την ακώλυτη ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και λατρείας. Το παραδεχόταν κι ο πατρο-Κοσμά: "Εμένα χίλιοι Τούρκοι με αγαπούν κι ένας όχι και τόσο"!
Τρία ήταν τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η χριστιανική Εκκλησία τον 18ο αιώνα:
1) Η θρησκευτική αδιαφορία των πιστών της. Ακόμη κι οι ελάχιστοι που πήγαιναν στους ναούς, δεν ήξεραν την τύφλα τους κι ήταν κυριευμένοι απ’ τις δεισιδαιμονίες. Τα μυστήρια του βαπτίσματος και της εξομολόγησης τους ήταν εντελώς άγνωστα. Όσο κι αν σήμερα μας φαίνεται παράξενο, τότε οι περισσότεροι χριστιανοί ήταν αβάπτιστοι. Γι’ αυτό και ο πατρο-Κοσμάς πίεζε να φτιάξουν σε κάθε ναό και μια κολυμβήθρα και να χώνουν ολόκληρο το παιδί στο νερό σαν το βαπτίζουν και "να μη μένει άβρεχο ούτε του ψύλλου το μάτι γιατί κι εκεί προχωράει ο διάβολος και γι’ αυτό τα παιδιά σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, γίνονται κακορίζικα"...
2) Η συντριπτική πλειοψηφία των χριστιανών της Ηπείρου, Στερεάς και Πελοποννήσου μιλούσαν αλβανικά, της Θεσσαλίας βλάχικα και της Μακεδονίας διάφορες σλαβικές διαλέκτους. Αυτό αποξένωνε ακόμα περισσότερο τους πιστούς από την Εκκλησία που όλα τα κείμενά της ήταν γραμμένα στα "ρωμαίικα"! Σήμερα τα λέμε "ελληνικά" αλλά την εποχή εκείνη η λέξη "Έλληνας", "Ελλάδα", "ελληνικός" δεν υπήρχε ούτε στα λεξικά. Έτσι, ο πατρο-Κοσμάς πίεζε τους πιστούς να μιλούν τα "ρωμαίικα", όχι για λόγους δήθεν εθνικής συνείδησης, όπως λένε σήμερα διάφοροι εθνόκαυλοι, αλλά για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Εκκλησίας του. Γι’ αυτό και προέτρεπε ν’ ανοίξουν παντού "ρωμαίικα σχολειά", κι έλεγε και το εξής αμίμητο: "σταματάτε να μιλάτε στα σπίτια σας αλβανικά, κι εγώ παίρνω πάνω μου όλες τις αμαρτίες σας!". Αυτό δείχνει, εκτός των άλλων, πως ο τότε μορφωμένος κλήρος θεωρούσε την "αμαρτία" παραμυθάκι για τους άξεστους πιστούς. Γιατί αν ο πατρο-Κοσμάς πίστευε πως η αμαρτία σε οδηγεί στην Κόλαση, δεν θα δεχόταν να πάρει πάνω του όλες τις αμαρτίες της αρβανιτιάς...
3) Οι Εβραίοι της εποχής έλεγχαν το λιανεμπόριο και είχαν σωρεύσει πολύ πλούτο. Αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα για την Εκκλησία. Όχι τόσο γιατί κάποιοι πιστοί της δελεάζονταν και προσχωρούσαν στον ιουδαϊσμό, όσο γιατί τα γρόσια άνοιγαν για τους Εβραίους διάπλατα τις πόρτες της εξουσίας εις βάρος της επιρροής που ασκούσε ο ανώτερος χριστιανικός κλήρος. Γι’ αυτό κι ο πατρο-Κοσμάς στοχοποιούσε κυρίως τους Εβραίους.
Ακόμα κι ο Χίτλερ δεν τόλμησε να ξεστομίσει τέτοιες συκοφαντίες εις βάρος των Εβραίων όσες ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Απολαύστε μερικές:
- Μόλις γεννηθεί το εβραιόπουλο οι γονείς του το μαθαίνουν να βρίζει το Χριστό και την Παναγία.
- Κάθε Μεγάλη Παρασκευή οι Εβραίοι παίρνουν ένα αρνί και το χτυπούν με τα μαχαίρια και το σταυρώνουν αντί του Χριστού.
- Δίνουν και 100 και 150 πουγγιά για να βρουν κανένα χριστιανόπουλο, να το σφάξουν, να πάρουν το αίμα του και μ’ αυτό να κοινωνήσουν.
- Εσύ λες στον Εβραίο "καλημέρα" κι εκείνος σε καταριέται και λέγει από μέσα του "κακή σου μέρα"!
- Κοίταξε έναν χριστιανό, έστω κι αμαρτωλό, στο πρόσωπο. Λάμπει απ’ τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κοίτα κι έναν Εβραίο. Τα δόντια του ασπρίζουν, το πρόσωπό του είναι σαν πανί αφορισμένο, γιατί έχει το διάβολο μέσα του.
- Σφάζει ο Εβραίος ένα αρνί, το μπροστινό μέρος το κρατά για τον εαυτό του και το πίσω το μουτζώνει και το πουλά στο Χριστιανό.
- Πλένουν με το ρακί ή το κρασί τους πεθαμένους, κι έτσι μαγαρισμένο όπως είναι το πουλάν στους χριστιανούς.
- Ανοίγει ο Εβραίος το στόμα του ψαριού, κατουράει μέσα και το δίνει στο χριστιανό.
Τέτοιο μίσος έσπερνε ο πατρο-Κοσμάς, κι ο κόπος του δεν πήγε χαμένος. Η χριστιανική Εκκλησία τον αγιοποίησε!

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Γνωριμία με το Ισλάμ (Α') - Το ντροπαλό Πνεύμα...

Να 'μαι και στην Κομοτηνή! Κομοτηνά ή Κομοτζηνά την έλεγαν οι Ρωμιοί της Πόλης. Κι οι Οθωμανοί ... Γκιουμουλτζίνα.
Οι χριστιανοί κάτοικοι δεν μου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον. Πού με χάνεις πού με βρίσκεις... τριγυρίζω στα τζαμιά και στους μουσουλμανο-μαχαλάδες. Εδώ είν' το ψωμί μάγκες μου!
Ο πολύς κόσμος ζει στην άγνοια και νομίζει πως το Ισλάμ κι ο Χριστιανισμός είναι αντίπαλες θρησκείες. Μέγα λάθος. Πολλοί βυζαντινοί θεολόγοι κατέτασσαν μέχρι και τον 10ο αιώνα το Ισλάμ στις χριστιανικές αιρέσεις.
Στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου υπάρχει μια αναπαράσταση που δείχνει το Μωάμεθ με τις καμήλες του να χαιρετά με υπόκλιση έναν χριστιανό μοναχό!
Η αλήθεια είναι πως ο Προφήτης εκτιμούσε τους μονοθεϊστές Εβραίους και τους μονοφυσίτες χριστιανούς. Αλλά δεν πολυγούσταρε τους ασκητικούς τους αγώνες και την αποφυγή των αισθησιακών απολαύσεων...
Ο Μωάμεθ ήταν απόλυτος: τρία είναι τα ωραιότερα πράγματα στη γη. Οι προσευχές, οι γυναίκες και τα αρώματα!
Με τις προσευχές δεν θέλω να 'χω και πολλές σχέσεις.
Ούτε και με τ' αρώματα. Αν κι ο καημένος ο Προφήτης είχε λόγους να τα συμπαθεί. Στην έρημο που ζούσε δεν υπήρχε νερό για να μπανιαρίζονται οι άνθρωποι. Γι' αυτό βρομούσαν ιδρωτίλα και καμηλίλα! Οπότε, το να λούζονται μ' αρώματα ήταν η καλύτερή τους...
Κι ερχόμαστε στις γυναίκες. Αν αυτές οι άτιμες είναι μια φορά αναγκαίες σε μας τους Αρβανιτόβλαχους, στους Άραβες είναι εκατό φορές πιο αναγκαίες. 
Γιατί εμείς στα χωριά μας είχαμε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Όμως η καμήλα είναι ζόρικο και μοχθηρό ζώο. Δεν είν' κι ό,τι πιο εύκολο να την κουτουπώσεις και να της το κάνεις ... γιαννιώτικο κουλούρι!
Αλλά δεν είναι μονο το σεξουαλικό. Η γυναίκα για τον Προφήτη είχε πολλαπλή χρησιμότητα.
Π.χ., καθώς μια μέρα προσευχόταν σε μια σπηλιά, έρχεται ένα πνεύμα και του πιάνει κουβέντα.
Εύλογα αναρωτήθηκε ο άνθρωπος του Θεού: "τι πνεύμα να είν' αυτό? Καλό ή κακό?".
Έρχεται, που λέτε, η γυναίκα του, η Χαντίτζα, μια πλούσια χήρα που του 'ριχνε και 15 χρόνια, και του βρίσκει την απάντηση.
Πάει μπροστά του, τσιτσιδώνεται και τον ρωτάει: "το βλέπεις τώρα το πνεύμα?". "Όχι!", της λέει εκείνος. 
"Άρα", του απαντά, "το πνεύμα που σου μιλούσε ήταν καλό. Γιατί αν ήταν κακό θα χαιρόταν με την αισχρότητα. Ένα καλό όμως πνεύμα εξαφανίζεται από ντροπή"...