Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Χριστιανισμός-Ορφισμός: ομοιότητες και διαφορές συνοπτικά (Γ')

Ο Μύθος του Ορφέα που κατέβηκε στον Άδη για να ελευθερώσει την αγαπημένη του Ευρυδίκη ασκούσε μεγάλη επιρροή στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Συνεπώς δεν μας κάνει καμιά εντύπωση που τον υιοθέτησαν οι Χριστιανοί κατασκευάζοντας το δικό τους μύθο περί καθόδου του Ιησού στον Άδη για ν' απελευθερώσει τους εκεί φυλακισμένους ανθρώπους!
Ο Ορφισμός αντικατέστησε την ωμοφαγία των Διονυσιαστών με την κατανάλωση φρούτων και λοιπών καρπών της γης. Διατήρησε όμως την ουσία της ωμοφαγίας, που συνίσταται στη συμμετοχή του μύστη στη θεότητα μέσω της κατανάλωσης του θυσιαζόμενου ζώου.
Οι λάτρεις του Διόνυσου κυκλοφορούσαν στα βουνά άγρια μεσάνυχτα και σε κατάσταση μανίας κατακρεουργούσαν και κατασπάραζαν κάθε ζωντανό πλάσμα που συναντούσαν στο διάβα τους θεωρώντας πως είναι ο ίδιος ο Θεός και πως με τον τρόπο αυτό ενώνονται μαζί του.
Οι Χριστιανοί, φυσικά, δεν μπορούσαν να κάνουν το ίδιο. Αρκέστηκαν, όπως κι οι Ορφικοί, να καταναλώνουν "σώμα και αίμα θεού" μέσω των καρπών της γής, και συγκεκριμένα του σίτου και του οίνου.
Η φράση του Ιησού πως αυτός είναι "το αμπέλι το αληθινό" (κι όχι ο Διόνυσος), μπορεί σήμερα να μην μας λέει τίποτα, αλλά τότε είχε μεγάλη σημασία...
Ο Ορφισμός υποτιμούσε το σώμα, θεωρώντας το "τάφο της ψυχής". Γι' αυτό ευαγγελιζόταν τη συνάντηση με το θείο και την αθανασία χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την επίγεια ζωή του ανθρώπου. Ο Χριστιανισμός δεν ακολούθησε αυτή την ακρότητα.
Για τον Ορφισμό η ανθρώπινη ιστορία κινείται κυκλικά, επαναλαμβανόμενα, χωρίς καμία ιδιαίτερη αξία. Ο μύστης δεν μπορεί να περιμένει κάτι απ' αυτή.
Στο Χριστιανισμό, αντίθετα, η ιστορία έχει ιδιαίτερη σημασία. Πιστοποιεί την αποφασιστική επέμβαση του Θεού στον κόσμο. Ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία με αρχή (Δημιουργία), μέση (πρώτη παρουσία του Θεού στη γη) και συγκεκριμένο τέλος (δευτέρα παρουσία-καθολική κρίση-αυθαρτοποίηση κτήσης).

Δεν υπάρχουν σχόλια: