Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Στόχος των Χριστιανών ήταν και είναι η άλωση της εξουσίας!

Ο 3ος αιώνας μ.Χ. ήταν μια εποχή μεγάλης ανασφάλειας και αγωνίας. Εκεί πάνω πάτησε ο Χριστιανισμός και πέτυχε τη μεγάλη διάδοσή του.
Η διαμάχη χριστιανών-εθνικών εκδηλώθηκε σε πολλά επίπεδα: στους φιλοσοφικούς κύκλους, στις αγορές, στα συμβούλια των πόλεων, ακόμα και μέσα στα ταπεινά σπίτια. 
Ο Χριστιανισμός, που απαιτούσε απόλυτη υπακοή και αφοσίωση στην Οργάνωση, ήταν η αιτία να διαλυθούν πολλές οικογένειες. Οι χριστιανοί ιεραπόστολοι δεν δίσταζαν να μπουν και στα αρχοντόσπιτα εκμεταλλευόμενοι κάθε συγκυρία: τις χήρες πατρίκιες που η κοινωνία τις περιθωριοποιούσε, τους αριστοκράτες που έπεφταν σε δυσμένεια, τους συγκλητικούς που ήθελαν να ανατρέψουν τους αυτοκράτορες...
Ο εθνικός Κέλσος, αν και κάπου τους μπερδεύει με τους Γνωστικούς, είναι ο πρώτος που εντοπίζει και τονίζει πόσο επικίνδυνοι είναι οι Χριστιανοί για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους θεωρεί "κράτος εν κράτη", που οδηγούν στον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας...
Το εξασθενημένο ρωμαϊκό κατεστημένο προσπάθησε να αφομοιώσει τον χριστιανικό κίνδυνο, όπως είχε κάνει και με τόσες ανατολίτικες μυστηριακές θρησκείες. 
Η δυναστεία των Σεβήρων (193-235 μ.Χ.) δεν έκρυβε την συμπάθειά της στη "νέα" θρησκεία. Μάλιστα, ο Αλέξανδρος Σεβήρος διατηρούσε στον προσωπικό του ναό αγάλματα του Μωυσή, του Ορφέα, του Απολλώνιου Τυανέα και του Ιησού. Η μητέρα του Ιουλία Μαμμαία είχε καλέσει στην αυλή της και έθεσε υπό την προστασία της τον χριστιανό Ωριγένη...
Όμως οι Χριστιανοί δεν είχαν διάθεση συνδιαλλαγής. Για να μην απορροφηθούν απ’ το Σύστημα προτίμησαν την αυστηρή περιχαράκωση, δίνοντας πατήματα να χαρακτηριστούν "μισάνθρωποι", "υποχθόνιοι", "αποκρουστικοί".
Η αυτο-γκετοποίησή τους και η αυστηρή μυστικότητα που τηρούσαν έγινε αιτία να στοχοποιηθούν. Κάθε συμφορά που έβρισκε τη χώρα (λιμός, λοιμός, σεισμός, πόλεμος) αποδιδόταν στην "χριστιανική ασέβεια" που εξόργιζε τους θεούς. 
Επίσης κατηγορούνταν για "έλλειψη πατριωτισμού" αφού σε μια τόσο δύσκολη περίοδο απέφευγαν να αναλάβουν δημόσιες υπηρεσίες και να στρατευτούν. 
Γενικά, οι χριστιανοί θεωρούνταν "μη νομιμόφρονες" καθώς αρνούνταν ακόμα και να ρίξουν στη φωτιά λίγο λιβάνι για τα γενέθλια του αυτοκράτορα.
Γύρω στα 250 μ.Χ. οι Χριστιανοί είχαν σχεδόν αλώσει τον κρατικό μηχανισμό και το στράτευμα. Ήταν πολύ κοντά στην πραγματοποίηση των ονείρων τους: να εγκαθιδρύσουν μια θεοκρατική μοναρχία. 
Ο Δέκιος εξαπέλυσε διωγμό, εξολόθρευσε όλους τους ηγέτες τους και εκκαθάρισε τη διοίκηση και το στρατό απ’ την παρουσία τους. Το πλήγμα ήταν ισχυρότατο. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να ξανασηκώσουν κεφάλι οι χριστιανοί.
Το έκαναν επί Διοκλητιανού και Γαλέριου, που ξαναπροσπάθησαν να τους εξολοθρεύσουν αλλά τώρα οι συνθήκες είχαν πλέον αλλάξει. Οι χριστιανοί διέθεταν τεράστια πολιτική, στρατιωτική και οικονομική δύναμη.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στα μεγάλα αστικά κέντρα είχαν αγοράσει τεράστιες εκτάσεις όπου δημιούργησαν υπόγεια ιδιωτικά νεκροταφεία, τις λεγόμενες "κατακόμβες". Και είχαν ιδρύσει μεγαλοπρεπείς ναούς σχεδόν παντού. Ακόμα και απέναντι απ’ το παλάτι του Διοκλητιανού στη Νικομήδεια!

Δεν υπάρχουν σχόλια: