Ας δούμε λίγο τη νομοθεσία του Κωνσταντίνου, πέρα από αγιοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις...
Κατ’ αρχήν επανέλαβε κάποια μέτρα που είχαν ληφθεί απ’ τον Τιβέριο στις αρχές του 1ου αιώνα: απαγόρευσε τις θυσίες και τις μαντείες σε ιδιωτικούς χώρους.
Η απαγόρευση αυτή εξυπηρετούσε πολιτικές κι όχι θρησκευτικές σκοπιμότητες. Η ιδωτική λατρεία έκρυβε κινδύνους για το πολιτικό σύστημα. Οι ανταρσίες προετοιμάζονταν στα μουλωχτά, με θρησκευτικό περίβλημα και ψευτο-μαντείες που προέβλεπαν την καταστροφή της Ρώμης κ.λπ.
Ο Κωνσταντίνος δεν είχε καμία πρόθεση να περιορίσει τον πολυθεϊσμό. Ούτε τη μαγεία. Απλά επέβαλε τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο.
Επιτρέπονταν μόνο οι επίσημες χρησμοδοτήσεις που φυσικά προέβλεπαν την μακροημέρευση του αυτοκράτορα και την συντριβή των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της εξουσίας του. Οι "παλαιοί θεοί" χάνουν την επίσημη κρατική αναγνώριση αρκετά χρόνια μετά τον Κωνσταντίνο, και συγκεκριμένα το 383 μ.Χ.
Ενδεικτικό της στάσης του Κωνσταντίνου έναντι των θρησκειών είναι το αίτημα των κατοίκων μιας πόλης, το 333 μ.Χ., να τη μετονομάσουν σε Φλαβία Κωνσταντίνα, να ιδρύσουν ναό της αυτοκρατορικής οικογένειας και να διοργανώσουν θεατρικές παραστάσεις και μονομαχίες προς τιμήν του.
Ο Κωνσταντίνος αποδέχεται πρόθυμα την προσφορά τους με μόνη προϋπόθεση η λατρεία της οικογενείας του να μην συνοδεύεται με αιματηρές θυσίες...
Ο Κωνσταντίνος, αντίθετα, ήταν απόλυτα αρνητικός στην λατρεία της Αφροδίτης. Διέταξε την κατεδάφιση του τεμένους της στην Άφακα του Λιβάνου, κοντά σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία στις πηγές του Άδωνι, όπου εκδίδονταν γυναίκες και τραβεστί.
Στην Αίγυπτο απαγόρευσε τον ευνουχισμό των ιερέων του Νείλου αλλά επέτρεψε τις τελετές και εορτές που εξασφάλιζαν τις πλημμύρες του ιερού ποταμού.
Η χριστιανική προπαγάνδα αποδίδει τις παραπάνω αποφάσεις στη δήθεν "χριστιανική ηθική" του Κωνσταντίνου. Όμως απ’ τον 1ο αιώνα π.Χ. πολλοί Εθνικοί κήρυτταν τη σεξουαλική αγνότητα ή και την αποχή.
Η αντίθεση προς τους ευνουχισμούς ήταν παλιά ρωμαϊκή παράδοση και η αυστηρότητα έναντι της ομοφυλοφιλίας ήταν γενικό χαρακτηριστικό της εποχής του Κωνσταντίνου.
Η δίωξη της ομοφυλοφιλίας ήταν θεσμική τον 4ο αιώνα και δεν σχετιζόταν με τα πρόσωπα των αυτοκρατόρων. Π.χ. ο γιος του Κωνσταντίνου, ο Κώνστας, απαγόρευσε την ομοφυλοφιλία με την ποινή του θανάτου, αν κι ο ίδιος ήταν "κραχτός"!
Κάποιες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν και τον ίδιο τον Κωνσταντίνο "να τον τινάζει τον κουραμπιέ"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου